Hello from the other siiiiiiiiideee!!!

Alweer een paar dagen geleden sinds mijn laatste verhaal. Dit zal waarschijnlijk ook het laatste lange verhaal van deze vakantie worden. We hebben deze week namelijk alleen op maandag een excursie gehad. De rest van de week hebben we eigenlijk besteed aan helemaal niks doen en goed uitrusten en een beetje shoppen hier en daar. Voordat de drukke realiteit ons straks weer tegemoet komt wilden we nog even genieten van het mooie weer en geen enkele verplichting

Maar dan nu het verhaal over onze epic adventure op maandag. We zijn namelijk met de boot naar Lembongan Island (ten zuidoosten van Bali) gegaan. Doordat we ook deze excursie via de reisorganisatie hadden geboekt, dachten we weer met een groep te gaan en een Nederlands reisleiding. Niks was minder waar. Om 07.30u in de ochtend werden we opgehaald door een Engels sprekende chauffeur die ons eigenlijk helemaal niks zei. We wisten dus niet of wij de enige zouden zijn of dat hij een transfer was naar een ander hotel. We kwamen er pas een uur later achter, toen we in Benoa Harbour aankwamen, dat we er alleen voor stonden. We waren als eerste 'passagiers' aanwezig en moesten daarna weer een uur wachten voordat we aan boord van de catamaran 'Aristocat' mochten gaan. Heel fijn om geen informatie te hebben verder. We kregen wel een boekje met de planning en wat er allemaal te doen was op het eiland, maar dat was tot hoever de informatie ging.

Terwijl we daar zaten te wachten en een broodje aan het eten waren, kwam er een man die activiteiten aanbood. Er waren een aantal activiteiten die inbegrepen zaten in de prijs, zoals een ritje op de bananenboot, tour door het eiland, tocht met een semi-onderzeeër en snorkelen. Wij (of Irshaad vooral) wilden graag snorkelen of duiken. Nu moet je om echt te duiken en mooie dingen te zien op z'n minst een beetje ervaring hebben en snorkelen zag ik heel eerlijk gezegd niet heel erg zitten, maar ach, het was het proberen waard. Deze meneer kwam met 2 activiteiten. Namelijk duiken en 'seawalking'. Voor duiken zouden we een beginnerscursus kunnen krijgen, maar met seawalking zou je op de bodem van de zee, tussen de vissen, gaan lopen! Je krijgt gewoon een helm op net als een astronaut en dan loop je over de bodem. No wet hair!

Dat leek ons beide wel leuk! Dus, waarom niet gek doen, laten we gaan sea walken!

Om 08.30u gingen we aan boord van de Aristocat.

Ondanks dat het zo vroeg was, scheen de zon al volop. Het was zo heet! Tegen de tijd dat wij aan boord waren, waren alle shaduw plaatsen al bezet door de grote groep Fransen en Australiërs aan boord, dus hebben we een half uur lang in de volle zon gezeten. Het leek alsof ik zou smelten! Nu begreep ik waarom mama in Suriname op de boot als ET erbij zat met haar baddoek. Dus wat deed ik. Pak mijn baddoek uit mijn tas en..voila..

Mini ET!
Anyway, om 09.00u vertrok de boot dan eindelijk richting Lembongan Island. De tocht zou 2 uur duren. Je kan je voorstellen...vroeg uit bed, lange autorit, hete zon, lange boottocht...ik had slaap

Maar ik heb niet geslapen hoor! (15min telt niet mee) We hebben de hele overtocht gezien. Eigenlijk was het heel mooi, maar het was wel ontzettend druk op het water. Dat (vond ik persoonlijk) verpestte het mooie uitzicht wel een beetje. Hoe dan ook waaide er een heerlijk windje en was de overtocht vrij kalm. Toen we bijna bij het eiland aankwamen hebben we nog een paar dolfijnen gespot, maar we waren echt net te laat om er een goede foto van te nemen.

Toen we de kust van het eiland zagen, wisten we gelijk dat onze boot daar nooit zou kunnen stoppen. We stopten daarom ook midden op zee en werden met kleine bootjes naar het strand gebracht.

Het was echt heel apart. Je zag gewoon midden op zee de grote luxe boten aangemeerd staan bij kleine soort eilandjes. Een beetje als die booreilanden op zee, maar dan met een barretje en strandstoeltjes. Ik heb zoiets nog nooit gezien.

De eerste indruk die ik had van Lembongan was wel weer Wauw, wat mooi! Het gedeelte waar wij aankwamen had echt wit strand en prachtig blauw water. Kleine hutjes en palmbomen. Zwembad, restaurant...echt een resort! Dat had ik echt niet verwacht toen we de excursie boekten. Het was een hele aangename verrassing.

Na een korte introductie werden wij om 11.30u weer met een kleine bootje naar zo een 'booreilandje' gebracht om te gaan 'sea walken'. 2 Fransen, 2 Japanners en 2 Nederlanders doken in het water....het klinkt bijna als een grap, maar dat is letterlijk hoe het ging. We waren met 3 koppels en we begrepen elkaar niet (lag niet aan ons, zowel de Japanners als de Fransen konden geen woord Engels), maar gelukkig konden de begeleiders uitleggen in zowel het Japans als het Engels (en Frans moest het maar met gebaren en half begrip doen haha). Het Japanse koppel ging eerst het water in, daarna de Fransen en toen wij. Toen ik de eerste twee het water in zag gaan met die enorme vissenkom op hun hoofd (die 37kg woog!!!!) werd ik toch wel een beetje zenuwachtig. Hoe graag ik dit ook wou doen en hoe leuk het me ook leek, zo van dichtbij was het toch wel. We zouden 5m onder water gaan, dat klinkt toch eng? Toen wij eenmaal aan de beurt waren haalde ik maar diep adem en daar gingen we dan (Irshaad is bikkel, nergens bang voor). Eerst moesten we een ladder af het water in (doordat het zo warm buiten was, voelde het water koud!!!), daarna kregen we de helm op die ongeveer driekwart mijn gewicht is. Het moment dat we de helm opkregen moesten we nog meer de ladder af zodat je het gewicht niet zou voelen op je schouders. Wat een vreemd geval was die helm zeg. Ik snap nu waarom je goudvisjes NOOIT in een ronde kom moet zetten. Het zicht was echt apart. Recht voor je kijken ging nog goed, maar naar links en rechts kijken was ontzettend vreemd. Maar goed, eenmaal in het water loopt er wel een beetje water je helm in, maar het blijft onder je kin. Je kan normaal ademen door de zuurstof slang die aan de helm is gekoppeld en je hoofd blijft dus gewoon droog. Wat er wel gebeurd op het moment dat je meer dan 1 meter onder het water bent...je oren gaan helemaal dicht. Dus steeds goed blijven slikken en je kaken bewegen en dan hoorde je *plop* en vervolgens het geluid van het 'onder water zijn'. Ken je dat geluid uit de films? Dat geluid dus. Als je eenmaal de bodem hebt bereikt dan denk je dus dat het heel makkelijk is om te blijven staan of om te lopen, maar dat was het dus echt niet. Voor Irshaad was het niet makkelijk, omdat zijn grote formaat elke schommeling onder water voelde waardoor hij niet echt rechtop kon blijven en ik met mijn kleine formaat en lichtgewicht zweefde sowieso een beetje van hier naar daar. Gelukkig wisten de duikers ons een beetje te sturen naar de stangen waar we ons konden vasthouden en de vissen en het koraal konden bewonderen.

Ik denk dat je onze onderwater wandeling zou kunnen vergelijken met een wandeling op de maan. Lekker gewichtloos zweven van hier naar daar. Op een gegeven moment moesten we op onze knieën, probeerden ze ons de Gangnam style te laten doen en moesten we springen. Ik heb me echt dood gelachen in mijn helm, want ik kon maar niet overeind blijven. Op het moment dat ik evenwicht verloor kon ik met geen mogelijkheid weer zelf rechtop komen en als ik de stang of Irshaad wilde vastpakken pakte ik ernaast door die gekke helm die ik vast had (Ik weet niet of de zuurstof in mijn help ook bijdroeg aan het feit dat ik echt niet bijkwam van het lachen, haha). Tijdens het springen, sprong Irshaad zo hoog dat er water in zijn helm kwam, dus dat was ook even niet zo een succes. Ondanks dat alles was het wel echt een hele leuke ervaring. We hebben de mooiste vissen gezien in alle kleuren van de regenboog (ik heb Dory van Finding Nemo gezien

!) en ze kwamen zo dichtbij. Echt een ervaring om niet te vergeten. Het was zo leuk dat een half uur zo voorbij was. Alle zenuwen waren voor niks, want ik was achteraf zo blij dat we dit hadden gedaan! Als het aan Irshaad lag waren we nog langer onder water gebleven. Hij zou willen dat we nog meer konden zien..misschien toch maar een duikbrevet gaan halen voor next time

Tegen de tijd dat we weer terug waren gebracht op het eiland was het lunch tijd en hebben we weer lekker bami gegeten met kip en sate, lekker fruit en cakejes..hmm..

Na het lunchen was het tijd voor ultieme relax mode in de hangmat..

Er was een bandje die heel relaxte muziek aan het maken was op de achtergrond..het geluid van de zee..lekker weer...warm briesje...zucht...het was echt genieten! Na een tijdje besloten we toch om nog gebruik te maken van een gratis activiteit..dus wij weer een bootje op en aan boord van de semi-onderzeeër. Het lijkt op een echte onderzeeër, maar deze gaat niet helemaal onder water. Als je naar binnen gaat kan je wel door ramen onder water kijken. Het was helaas niet heel diep en het was een klein beetje wazig, maar we hebben toch nog meer vissen en koraal kunnen zien.

Na deze activiteit was het bijna tijd om terug te gaan naar Bali. Om een of ander reden wou niemand anders in de hangmat, dus hebben wij nog een half uur kunnen chillen voordat we terug gingen aan boord van de Aristocat. Het was ondertussen al bijna 16.00u, dus we zouden rond 18.00u in Bali aankomen. Ik wist niet..dat het de 2 langste uren van mijn leven zouden worden.

De heenweg was zo vredig..lekker achteraan de boot. De terug weg was echt horror. Toen we vertrokken scheen de zon nog lekker en achter aan de boot was al bijna vol, dus besloten we vooraan te gaan zitten op het dek. Na ongeveer 10minuten merkten we dat het water iets ruwer was, de golven iets hoger...en in de verte zagen we donkere wolken...

Als je mij een beetje kent dan weet je dat ik zonder moeite in achtbanen en allerlei heftige attracties ga. Je krijgt mij alleen met geen enkele mogelijkheid in de Piratenschip. Wat dacht je van een 2 uur durende piratenschip!!!!!! OH MIJN GOD!!!! HET WAS VERSCHIKKELIJK!!!!! En wat ik nog steeds niet begrijp is dat iedereen met big smiles en WOOHOOO op het dek zat te wachten op de eerst volgende grote golf en ik in een soort foetus houding op Irshaad zijn schoot zat. Vet he!!! NOOOOO!!!!! NOT VET!!!! De houding waarin ik zat was de enige houding waarin ik niet kon zien wat er op ons stond te wachten en niet echt kon voelen wat de boot allemaal deed. In mijn hoofd stond steeds de 'zwemvest uitleg' van de ochtend op repeat en ik probeerde te denken aan het vaste land...en dat ik never nooit meer op een stomme catamaran zou gaan (maar nog wel een keer op een cruise wil gaan haha) en dat ik me niet kon indenken hoe piraten dit vroeger deden. Ik weet niet hoe ik grotendeels van de tocht heb geslapen (knock out door angst misschien

), maar wat ben ik blij dat ik het meeste van die horror tocht heb gemist. Toen ik wakker werd hadden we nog steeds 45min te gaan, maar gelukkig was het water tegen die tijd al een stuk kalmer en was de zon weer gaan schijnen. Je weet niet hoe blij ik was toen de tocht voorbij was...in een soort van overwinningskreet en vreugdedans ging ik van boord met "YES WE SURVIVED!". Irshaad, as usual, vond het juist leukIk ben nog nooit zo blij geweest om vasteland onder mijn voeten te voelen. Ik bedoel, de heftige overtocht naar Engeland 2 jaar geleden was lang niet zo heftig als dit!

Maar om een lang verhaal samen te vatten...het was een relaxte, leuke en avontuurlijke dag waarbij we weer wat dingen van de bucketlist kunnen afstrepen! Alleen...toen ik in de avond op bed lag, voelde ik nog steeds de wereld heen en weer gaan. Gelukkig is dat nu voorbij

Ohja...ik zei voordat we gingen dat ik heeeeeeeeeeeel graag wou gaan parasailen en dat gingen we ook bijna doen...maar er bleken problemen te zijn met de parachute...dus het feestje ging niet door. Dus ook al hebben we eigenlijk niet beloofd om geen gevaarlijke dingen te doen..someone up there is looking out for us

. No worries. Geen gevaarlijke dingen verder!

Goodnight for now! Ik zal nog wat kleine updates plaatsen voor vertrek (over 3 dagen al

)...maar dit was het laatste lange verhaal. Hope you enjoyed it!

Love,

Irshaad en Tanisha