Selamat malam lieve lezers,

zoals ik in mijn vorige verhaal al zei hadden wij op dinsdag en woensdag twee excursies op de agenda staan. Vooraf dachten we gewoon hier in Bali een aantal tours te nemen, maar omdat we het nu tijdens onze eerste keer hier toch een beetje op safe willen spelen, hebben we 3 tours via onze reisorganisatie geboekt. De Nederlandse reisleiding kan ons dan van allerlei informatie voorzien en dan weten we waar we op moeten letten als we vervolgens een tripje via een lokaal bureau willen inplannen.

De eerste tour die op de planning stond was afgelopen dinsdag. We hebben een tour gemaakt door Noord Bali met tussen stops bij verschillende bezienswaardigheden. Dit was onze route:

We werden om 07.30u opgehaald bij ons hotel door een transfer busje. Met nog 2 andere gasten van ons hotel en 2 gasten van een hotel uit de buurt vertrokken we rond 08.00u richting Sanur, aan de zuid oostelijke kust, waar we zouden overstappen op een groter busje. De groep bestond namelijk uit ongeveer 13 personen. Onder leiding van onze reisleider Henry reden we rond 09.00u vanuit Sanur richting het Noorden.

Henry deed ons heel erg denken aan oom Humphrey

. Hoe hij eruit zag in zijn traditionele kleding en de manier hoe hij sprak. Het enige wat verschilt is dat hij Nederlands met een Indonesisch accent sprak, omdat hij zelf uit Indonesië komt en nog nooit in Nederland is geweest (ik heb een beetje het vermoeden dat hij Nederlands heeft geleerd van zijn zus die in Waalwijk (Brabant) woont, want af en toe hoorde je een beetje dat accent erdoor heen, haha). Hij heeft ons heel veel informatie gegeven over de omgeving en over Bali zelf. Heel leerzaam en ook echt leuk om te weten! Wat ik wel een beetje jammer vond, was dat hij mijn naam echt totaal niet kon uitspreken. Na 4x verbeteren besloot ik maar als "Shanira" inplaats van Tanisha de dag door te komen.

Terwijl Henry druk aan het vertellen was zagen we onderweg de omgeving veranderen van drukke stad naar prachtige bergen en rijstvelden. Het was pas hier dat we de adembenemende foto's die je op Google ziet, in het echt zagen. De foto's zijn niets in vergelijking met wat je echt ziet als je 1200m de vulkaan Beratan op rijdt. Je weet niet wat je ziet. De rijke groene kleur en diepe valleien vol met rijstvelden. Het is niet in woorden uit te drukken. Dit is iets wat je echt gezien moet hebben.

Na 1200m hadden we onze eerste tussenstop bereikt. Een lokale kleding en fruit markt. In vergelijking met de stad lagen de prijzen hier vele malen lager en ook met afdingen kan je hier een hele eind komen. We bleven hier maar een half uurtje, maar iedereen wist wel wat te scoren. Van lekker fruit of bananen en cassave chips tot kruiden en mooie sarongs.

Van hieruit gingen we weer een stukje de berg af naar het kratermeer Bratan. Hier was namelijk onze tweede tussenstop. De Ulundanu tempel.

Deze tempel ligt midden op het meer en het lijkt wel erop te zweven. Deze tempel is toegewijd aan de godin van het Meer en beschermer van al het levende. Rondom zie je de berg, heilige beelden en andere tempels. Er zijn prachtige bloemen en de temperatuur is erg aangenaam. Ook is er een enorme heilige ficus boom. Vele van ons hebben wel een ficus plantje in huis staan, maar ik had nooit kunnen denken dat het eigenlijk zo een grote boom kon worden.

De boom wordt als heilig gezien, omdat de Balinezen geloven dat de boom voor leven zorgt. De boom geeft zuurstof aan de mens. Daarom moeten ze de boom eren en beschermen. Doordat de boom heilig is (er is een zwart-witte doek eromheen gedrapeerd) mag men niet zomaar aan de boom komen. Het is bijvoorbeeld verboden om deze te kappen. Voor de boom staat ook een heilig beeld met een gele doek eromheen (geel betekent welvaart) waar 3x per dag offers worden gebracht. In heel Bali kom je deze heilige bomen en beelden tegen en ook overal kan je de offers op straat zien. De offers zijn bedoeld voor de demonen. Ze aanbidden geen demonen, maar houden hen tevreden door offers te brengen zodat zij niet boos worden en voor ongeluk zorgen.

Na de tempel gingen we richting de Gitgit waterval (en onderweg konden we nog even makaak aapjes kijken die zich langs de weg aan het uitsloven waren

).

De tussenstop bij de waterval zat eigenlijk niet inbegrepen, maar we hoefden maar 2euro pp te betalen om erheen te gaan, dus why not! Het was het echt wel waard. Toen we daar aankwamen moesten een stukje lopen door de kruidnagel plantage in de jungle. Hier hoorden we ontzettend luid (als in auto alarm luid) het geluid van cicade krekels. Het was echt niet normaal. Je merkte op een gegeven moment ook dat je heel moeilijk kon ademen door de vocht in de lucht, maar eenmaal aangekomen bij de waterval was het uitzicht zo mooi en ook heerlijk koel om even te blijven.

Na de waterval gingen we richting Singaraja. Singaraja was oorspronkelijk de hoofdstad van de provincie Bali, voordat Denpasar dat werd. Singaraja is het bewijs dat de Nederlanders op Bali zijn geweest. Singaraja betekent namelijk Leeuwenkoning. Op het wapen van Nederland staan ook twee leeuwen met een kroon. In deze stad is er een standbeeld als aandenken (een gouden leeuw met vleugels, ofwel the flying dutchmen) en je ziet nog veel overblijfselen van Nederlandse architectuur.

Vervolgens kwamen we na Singaraja aan in badplaats Lovina bij het Lovina beach. Tegen deze tijd was het al 14.00u en kregen we lunch. Dit was in een hotel en er was een lopend buffet met allerlei Indonesische lekkernijen. Een beetje gebakken rijst, ketjap kip, loempia, baka bana (pisang goreng), gestoomde groenten...hmm..het was lekker! Daarna konden we nog eventjes een korte wandeling maken op het strand. Dit was geen wit strand, maar zwart, omdat dit van vulkanisch as afkomstig is. Het moment dat je het strand oploopt wordt je aangevallen door verkoopsters met sarongs en parel sieraden. Ik heb het deze vakantie al eerder gehoord, maar hier vooral zeiden ze gelijk "you look like Indonesian" en als ik dan zei "I am, my mother's family is from Java" dan bleven ze maar achter mij aan lopen. "Ooooh cantik ya!!" en tegen Irshaad "your wife is very beautiful, she look like us". Haha, zoals ik al zei, het lijkt net alsof ik "thuis" ben gekomen.

In de omgeving van Lovina beach is het een stuk droger dan in het zuiden. Daarom vind je hier veel druivenplantages. Doordat we nu hadden gegeten was het voor sommige mensen heel moeilijk om niet even in te dutten (voornamelijk ook door de warmte). De rit van bijna 1.5uur naar onze volgende tussenstop was daar een goede mogelijkheid voor. Irshaad en ik bleven wel wakker, want dat uitzicht wat we hadden was zo ongelooflijk mooi!!!! Ik had alles wel willen filmen en fotograferen, maar dan zou het niet zo mooi zijn als wat ik met mijn ogen zag.

Na de lange rit kwamen we aan bij onze laatste tussenstop. Een prachtig rijstveld (sawah) in Blimbing. Ik weet nog dat ik heel lang geleden een landenwerkstuk moest maken op school.Ik had toen voor Indonesië gekozen. Ik zocht de mooiste plaatjes van de sawah's op en nu vond ik het zo onwerkelijk om het in het echt te mogen aanschouwen. Net een droom die uitkomt. Het was helemaal stil daar en zo ontzettend zen. Ik zou er uren naar kunnen kijken en helemaal aan niks denken. De vulkaan/berg Batukaru op de achtergrond maakte het plaatje echt helemaal af.

Helaas kwam daarmee onze tour ten einde en moesten we nog terug naar Denpasar om daar de transfer te pakken naar ons hotel in Seminyak. Het ergste was dat het ondertussen spitsuur was en ook heel hard begon te regenen en er ook nog een massa crematie plaatsvond ergens onderweg waardoor we moesten omrijden. Hierdoor hebben we 3,5 uur lang (!!!!!!!) in de file gestaan. Nou dan ben je echt wel gaar hoor. We hebben de gekste dingen gezien tijdens het spitsuur. Het verkeer rijdt hier links, maar of je nou links of rechts inhaalt, dat maakt niet uit. Of je nou wilt inhalen via de tegenliggende baan, maakt ook niet uit. Scooters (of eigenlijk zijn het kleine motoren) rijden hier alsof het bendes zijn. Soms wel met 4 mensen erop of met 5 matrassen en 10 kussens. Je toetert als je iemand inhaalt of tenminste, dat doe je als seinen met groot licht niet werkt. Stoplichten laten telkens maar 3 auto's door. Voorrangsregels zijn er niet. Zebrapaden wel, maar je kan er een uur staan zonder dat er ook maar 1 iemand voor je stopt. Je moet maar met je hand seinen dat ze rustiger moeten rijden. Wil je voorrang? Dan moet je die gewoon nemen. Het is om STAPELGEK van te worden!!!!! En het gekste van alles...er is totaal geen agressie in het verkeer! Niemand is boos, niemand is chagrijnig. Het is zoals het is. Nou in Nederland was je denk ik al morsdood geweest als je zo zou rijden...wij vinden onze files al erg!

In ieder geval..nadat onze transfer ons om 20.30u had opgepikt in Denpasar kwamen we (wederom door file) pas om 21.30u aan in het hotel. Je kan je voorstellen dat we hierna helemaal gaar waren.

Ik bedoel...ze hadden best wel vooraf mogen zeggen dat het een hele, hele, HELE lange dag zou worden. Gelukkig was de volgende excursie pas in de middag, want we hadden echt wel rust nodig naar deze bijzonder mooie maar vermoeidende dag.

Dit is ook de reden waarom ik niet elke dag een verhaaltje kan posten...wifi bereik is niet optimaal en we zijn tot nu toe elke keer als we in het hotel zijn helemaal bekaf...maar de verhaaltjes (of verhalen dan) zullen blijven komen!

Till next time!

Irshaad & Tanisha (of Shanira, which ever)