Selamat siang allemaal!

Voor jullie is het nog ochtend, maar voor ons inmiddels al middag. We zijn inmiddels 5 dagen in Bali. Hoog tijd om even bij te komen en over de eerste 2 dagen te vertellen. Wat een cultuur- en klimaatshock!

Als je op Google zoekt naar Bali, dan zie je de meest prachtige plaatjes voorbij komen. Om eerlijk te zijn laten die plaatjes niet de drukke straten van bijvoorbeeld Denpasar en Kuta zien. Alles is een beetje oud. Infrastructuur is niet geweldig. Het verkeer is echt een complete chaos. Elke 2 meter zijn er winkeltjes en eettentjes en er is veel vervuiling. Bij ons in Semanyak (en dan met name onze straat) is de stoep in aanbouw. Er zijn delen stoep waar je goed kan lopen, maar er zijn ook grote stukken waar het aan bestrating ontbreekt en waar dan houten balken over heen zijn gezet zodat je niet in een diep gat valt. De afgebroken stenen liggen op een hoop midden op de stoep. Je kan er wel lopen, maar het is soms wel lastig. Vooral met het verkeer dat constant langs je heen raast is het wel goed uitkijken. Laat ik het zo zeggen, de mooie plaatjes van Bali kom je hier niet tegen. Je moet in deze gebieden geen luxe verwachten. Desondanks zie je wel echt de Indonesische architectuur en de tempels en heilige stenen overal, dus ondanks dat het aan 'luxe' ontbreekt is het wel authentiek Indonesisch en dat maakt het op een manier toch weer mooi.

De mensen hier zijn allemaal zo zen. Heel aardig en ook best wel onderdanig naar toeristen toe. Je word heel royaal behandeld. Niemand maakt zich druk, niemand is chagrijnig. Ze praten allemaal zo zacht. Het doet mij hier veel denken aan Suriname en aan mijn Jowo familie. Voor mij voelt het af en toe niet echt als vakantie, maar als een soort "thuis"

Als je denkt aan Bali, dan denk je aan zon, strand en lekker eten. Bali is al die dingen, maar als je uit een koud kikkerlandje als die van ons komt, dan is de zon en de vochtige lucht toch wel even iets waar je goed aan moet wennen. Het heeft ons toch wel 2 dagen gekost voordat we een beetje het idee hadden dat we normaal konden ademen, want het lijkt in begin constant alsof je adem te kort komt. De zon en het mooie weer zijn natuurlijk heerlijk in vergelijking met de vries kou uit Nederland, maar ook dat neemt tijd om aan te wennen. We zitten hier bijna op de evenaar dus de zon is erg fel en brand ontzettend op je huid. Heel anders dan een hete dag in Nederland. Je kan liever niet naar buiten tussen 13.00-16.00u. Er waait vrijwel geen wind en er is weinig schaduw. Dus als je dan op zondag (onze eerste echte dag) het slimme idee hebt om even naar het strand te lopen (15min verderop), dan kan je al gauw onwel worden. Het liefst wil je zo snel mogelijk de airco opzoeken, maar dan mis je zoveel van de mooie omgeving om je heen. Het was allemaal even wennen op onze eerste dag hier. Dus na een 'mislukte' poging om in de hitte naar het strand te lopen (we hebben snel de taxi terug gepakt), besloten we maar om nog even goed bij te komen van de lange reis en iets dichter bij het hotel te acclimatiseren.

Op maandag waren we al vroeg uit de veren (vooral Irshaad die om 06.30u in de ochtend foto's buiten aan het maken was). Zelfs zo vroeg in de ochtend zweet je al helemaal van de warmte, maar het is nog goed draaglijk om gelijk op pad te gaan. Dus na een snel ontbijtje gingen we op weg naar het winkelcentrum hier in de buurt. Seminyak square. Het is ongeveer 3km afstand van het hotel, maar door de warmte iets te ver om lopen. Dus op zoek naar een taxi. Aan de overkant van ons hotel is er een taxi standplaats. Zodra ze je zien aanlopen rennen ze al op je af. Het onderhandelen over de prijs is hier soms wel lastig. Het kost ongeveer 50.000roepie om naar Seminyak square te gaan vanaf ons hotel (ongeveer 3 euro), maar ze beginnen al gelijk hoge bedragen te roepen. Als je vaak genoeg nee zegt en soms zelfs wilt weglopen, dan willen ze je wel brengen voor de prijs die jij vraagt. Liever een betalende klant, dan geen klant toch.

3km is voor ons niet ver. In Nederland doe je over 3km misschien max 5min. Hier is het toch wel even anders. Zoals ik al zei is het verkeer hier echt een complete chaos! Dus als je 3km moet rijden dan duurt de rit toch echt minstens 15min. Dat is als je niet in het spitsuur rijdt. Maar goed het geeft je wel de tijd om even rustig de omgeving te verkennen vanuit de auto.

Seminyak square is een mooi en modern winkelcentrum. Je ziet er voornamelijk toeristische winkeltjes en dan met name alles wat met surfen te maken heeft, omdat hier heel veel Australiërs naar toe komen. Er is ook nog een deel van het winkelcentrum dat wat duurdere winkels heeft. Daar kan je de merkkleding en schoenen vinden. Allemaal winkels die wij niet kennen en ook niet heel groot, dus je bent er wel snel uitgekeken. Ongeveer 6km verder heb je een groter winkelcentrum van Kuta, Discovery mall. Een taxi rit daar naar toe kost ongeveer 100.000roepie (6euro). Taxi's rijden achter elkaar en overal. Je hoeft nauwelijks te wachten, zij toeteren als ze je zien lopen (net als de snodders bij ons). De rit naar Discovery mall was echt een goed voorbeeld van de verkeersdrukte. Over 6 km doen wij normaal misschien 10min. Wij hebben er denk ik bijna 30min of zelfs iets langer over gedaan om bij het winkelcentrum aan te komen! Gekkenwerk. Je moet echt geduld hebben als chauffeur.

Discovery mall is vrij groot en ligt aan het Kuta beach (ik moet steeds lachen om de naam Kuta). Ook hier weer heel modern en netjes. We zijn geen enkele winkel (op de grote foodchain winkels na, Burger king, Pizza Hut etc) tegengekomen die wij kennen. Er was een deel dat een beetje op de V&D leek en een ander deel dat weer erg op de Bijenkorf leek. Verder waren er veel toeristische winkeltjes ook weer veel surfspullen. Wel leuk om te wandelen. Buiten de mall zijn er ook straten vol met winkels, maar het was veel te warm om buiten te lopen. Dus nadat we ons een paar uur hebben vermaakt in de mall, lekkere (GROTE) kokosnoot hebben gedronken en gegeten en lekker pizza van de Pizza hut hebben gegeten zijn we in de middag weer terug naar het hotel gegaan (we wilden onze maag nog niet zo een cultuurshock geven als wij zelf dus hebben we veilig pizza gegeten