Just hold on we're going home
Zucht.
Why do all good things come to an end..
Het is zover. Onze mooie reis zit erop. Wat hebben we genoten. Het mooie weer, de prachtige plaatsen, het lekkere eten, de relaxte sfeer..
We zitten nu te wachten tot we over een uurtje worden opgehaald. Nog een laatste keer eten in het restaurant en dan is het zover.
We hebben een lange reis voor de boeg. Genoeg tijd om na te genieten van deze bijzondere ervaring voordat het echte leven en nieuwe uitdagingen weer gaan beginnen.
Ik vind het heerlijk om alle verhalen op te schrijven. Niet alleen voor ons zelf, maar ook voor jullie. We hopen dat jullie weer hebben kunnen meereizen en meegenieten.
Wie weet welke mooie reis in de toekomst op ons pad komt waar ik over kan schrijven.
Till then!
Love,
Tanisha & Irshaad
Genieten van de laatste dagen
Het lijkt wel alsof we hier al een maand zijn. Niet dat we klagen, maar de tijd gaat hier zo heerlijk langzaam. Toch als we nu terug kijken, zijn de afgelopen 2 weken echt voorbij gevlogen. We hebben zoveel gedaan en toch is er nog zoveel wat ik nog zou willen zien en doen.
Vakantie moet ook echt vakantie zijn. Het is wel de bedoeling om uitgerust thuis te komen. Dus de afgelopen week hebben we zoveel mogelijk lekker niks gedaan. Af en toe naar de mall in Kuta en verderop in de straat een beetje wandelen, maar verder gewoon lekker relaxen op het balkon. Genieten van het warme weer en gewoon maar kijken waar we zin in hebben. Deze vakantie was dus enerzijds actief en leerzaam en anderzijds super relaxed.
En als je denkt dat je zo een beetje alles hebt gezien en alles hebt meegemaakt..maak je ook nog een aardbeving mee. Ik maak geen grapje, Ik wou het bijna niet zeggen, maar achteraf gezien was het toch geen noemenswaardige aardbeving en is er echt niks gebeurd, dus heb ik besloten om het toch maar te vertellen.
Afgelopen woensdag avond tegen 23,00u waren we lekker film aan het kijken. Het was buiten behoorlijk aan het regenen geweest en je zag af en toe nog wat flitsen in de lucht. Buiten hoorden we nog andere hotelgasten gezellig praten op hun eigen balkon. Plotseling rond 23.10u hoorde ik een rammelend geluid van de deur en toen het raam. Ik vroeg nog aan Irshaad wat het was. We zaten gelijk rechtop en hij zei dat het waarschijnlijk heel hard aan het regenen was, maar toen begon het bed te schudden en leek ons hele 'huisje' te schudden. Irshaad riep gelijk sta op. We sprongen gelijk op en gingen naar buiten waar we de andere gasten ook verschrikt zagen kijken. Nu was het schudden opgehouden. Irshaad vroeg aan de andere mensen of ze dat ook hadden gevoeld en zij vroegen ons wat we dachten dat het was. In mijn hoofd dacht ik nog..zal toch geen aardbeving geweest zijn terwijl ik Irshaad hoorde zeggen "ik denk een aardbeving". Nu zijn we geen experts op dit gebied, maar op 'commando' van Irshaad the saviour zijn we gelijk gaan aankleden en naar de receptie gelopen om het na te vragen. Beetje pech dat daar deze avond een meneer zat die geen Engels begreep. Lekker dan. We liepen toen naar buiten, gewoon voor het geval het weer zou gebeuren en daar zagen we een meneer van het restaurant. We vroegen aan hem of hij het ook had gevoeld en wat het was. Volgens hem was het inderdaad een aardbeving en zeker niet normaal voor hier. Hij was er zelf ook een beetje van geschrokken. Ik gelijk op internet kijken of er iets over te vinden was en toen zag ik inderdaad op een site meldingen binnenkomen van gebieden bij ons in de buurt dat mensen de beving hadden gevoeld, maar dat het niet meer dan 30sec heeft geduurd en verder geen schade was. Nadat we een half uur later zeker waren dat het stil bleef zijn we maar terug gegaan naar de kamer..We hebben denk ik allebei met 1 oog open geslapen. De volgende dag kwamen we erachter dat de beving eerder op de dag in Java was begonnen en dat wij de naschok ervan hebben gevoeld. Maar het was blijkbaar niet sterk genoeg of noemenswaardig genoeg om op het nieuws of iets dergelijks te komen. Oorzaak is onbekend. Misschien door de aardverschuiving in Nieuw Zeeland? Of door de vulkaan in Java. Geen idee. Het was in ieder geval wel even schrikken, maar gelukkig totaal niet ernstig.
Een beetje spanning en actie op zijn tijd hoort erbij toch. Dit zijn nu eenmaal dingen waar je niks aan doen. Als mensen die dit in ons eigen land echt niet zullen meemaken (tenzij je in Groningen woont) is het even een eye-opener. Je gaat er ineens stil bij staan hoe heftig dit is voor mensen die door dit soort dingen hun huis, hun stad, hun familie zijn kwijtgeraakt. Heftig. Maar wij zijn helemaal ok! Dus no worries
Ik had nog zoveel meer willen wandelen en zoveel meer willen zien, maar het is mooi geweest. Er moet nog wat overblijven zodat we nog een keer terug kunnen komen toch!
Epic adventure on Lembongan Island
Hello from the other siiiiiiiiideee!!!
Alweer een paar dagen geleden sinds mijn laatste verhaal. Dit zal waarschijnlijk ook het laatste lange verhaal van deze vakantie worden. We hebben deze week namelijk alleen op maandag een excursie gehad. De rest van de week hebben we eigenlijk besteed aan helemaal niks doen en goed uitrusten en een beetje shoppen hier en daar. Voordat de drukke realiteit ons straks weer tegemoet komt wilden we nog even genieten van het mooie weer en geen enkele verplichting
Maar dan nu het verhaal over onze epic adventure op maandag. We zijn namelijk met de boot naar Lembongan Island (ten zuidoosten van Bali) gegaan. Doordat we ook deze excursie via de reisorganisatie hadden geboekt, dachten we weer met een groep te gaan en een Nederlands reisleiding. Niks was minder waar. Om 07.30u in de ochtend werden we opgehaald door een Engels sprekende chauffeur die ons eigenlijk helemaal niks zei. We wisten dus niet of wij de enige zouden zijn of dat hij een transfer was naar een ander hotel. We kwamen er pas een uur later achter, toen we in Benoa Harbour aankwamen, dat we er alleen voor stonden. We waren als eerste 'passagiers' aanwezig en moesten daarna weer een uur wachten voordat we aan boord van de catamaran 'Aristocat' mochten gaan. Heel fijn om geen informatie te hebben verder. We kregen wel een boekje met de planning en wat er allemaal te doen was op het eiland, maar dat was tot hoever de informatie ging.
Terwijl we daar zaten te wachten en een broodje aan het eten waren, kwam er een man die activiteiten aanbood. Er waren een aantal activiteiten die inbegrepen zaten in de prijs, zoals een ritje op de bananenboot, tour door het eiland, tocht met een semi-onderzeeër en snorkelen. Wij (of Irshaad vooral) wilden graag snorkelen of duiken. Nu moet je om echt te duiken en mooie dingen te zien op z'n minst een beetje ervaring hebben en snorkelen zag ik heel eerlijk gezegd niet heel erg zitten, maar ach, het was het proberen waard. Deze meneer kwam met 2 activiteiten. Namelijk duiken en 'seawalking'. Voor duiken zouden we een beginnerscursus kunnen krijgen, maar met seawalking zou je op de bodem van de zee, tussen de vissen, gaan lopen! Je krijgt gewoon een helm op net als een astronaut en dan loop je over de bodem. No wet hair!
Om 08.30u gingen we aan boord van de Aristocat.
Ondanks dat het zo vroeg was, scheen de zon al volop. Het was zo heet! Tegen de tijd dat wij aan boord waren, waren alle shaduw plaatsen al bezet door de grote groep Fransen en Australiërs aan boord, dus hebben we een half uur lang in de volle zon gezeten. Het leek alsof ik zou smelten! Nu begreep ik waarom mama in Suriname op de boot als ET erbij zat met haar baddoek. Dus wat deed ik. Pak mijn baddoek uit mijn tas en..voila..
Mini ET!
Anyway, om 09.00u vertrok de boot dan eindelijk richting Lembongan Island. De tocht zou 2 uur duren. Je kan je voorstellen...vroeg uit bed, lange autorit, hete zon, lange boottocht...ik had
slaap
Toen we de kust van het eiland zagen, wisten we gelijk dat onze boot daar nooit zou kunnen stoppen. We stopten daarom ook midden op zee en werden met kleine bootjes naar het strand gebracht.
Het was echt heel apart. Je zag gewoon midden op zee de grote luxe boten aangemeerd staan bij kleine soort eilandjes. Een beetje als die booreilanden op zee, maar dan met een barretje en strandstoeltjes. Ik heb zoiets nog nooit gezien.
De eerste indruk die ik had van Lembongan was wel weer Wauw, wat mooi! Het gedeelte waar wij aankwamen had echt wit strand en prachtig blauw water. Kleine hutjes en palmbomen. Zwembad, restaurant...echt een resort! Dat had ik echt niet verwacht toen we de excursie boekten. Het was een hele aangename verrassing.
Na een korte introductie werden wij om 11.30u weer met een kleine bootje naar zo een 'booreilandje' gebracht om te gaan 'sea walken'. 2 Fransen, 2 Japanners en 2 Nederlanders doken in het water....het klinkt bijna als een grap, maar dat is letterlijk hoe het ging. We waren met 3 koppels en we begrepen elkaar niet (lag niet aan ons, zowel de Japanners als de Fransen konden geen woord Engels), maar gelukkig konden de begeleiders uitleggen in zowel het Japans als het Engels (en Frans moest het maar met gebaren en half begrip doen haha). Het Japanse koppel ging eerst het water in, daarna de Fransen en toen wij. Toen ik de eerste twee het water in zag gaan met die enorme vissenkom op hun hoofd (die 37kg woog!!!!) werd ik toch wel een beetje zenuwachtig. Hoe graag ik dit ook wou doen en hoe leuk het me ook leek, zo van dichtbij was het toch wel. We zouden 5m onder water gaan, dat klinkt toch eng? Toen wij eenmaal aan de beurt waren haalde ik maar diep adem en daar gingen we dan (Irshaad is bikkel, nergens bang voor). Eerst moesten we een ladder af het water in (doordat het zo warm buiten was, voelde het water koud!!!), daarna kregen we de helm op die ongeveer driekwart mijn gewicht is. Het moment dat we de helm opkregen moesten we nog meer de ladder af zodat je het gewicht niet zou voelen op je schouders. Wat een vreemd geval was die helm zeg. Ik snap nu waarom je goudvisjes NOOIT in een ronde kom moet zetten. Het zicht was echt apart. Recht voor je kijken ging nog goed, maar naar links en rechts kijken was ontzettend vreemd. Maar goed, eenmaal in het water loopt er wel een beetje water je helm in, maar het blijft onder je kin. Je kan normaal ademen door de zuurstof slang die aan de helm is gekoppeld en je hoofd blijft dus gewoon droog. Wat er wel gebeurd op het moment dat je meer dan 1 meter onder het water bent...je oren gaan helemaal dicht. Dus steeds goed blijven slikken en je kaken bewegen en dan hoorde je *plop* en vervolgens het geluid van het 'onder water zijn'. Ken je dat geluid uit de films? Dat geluid dus. Als je eenmaal de bodem hebt bereikt dan denk je dus dat het heel makkelijk is om te blijven staan of om te lopen, maar dat was het dus echt niet. Voor Irshaad was het niet makkelijk, omdat zijn grote formaat elke schommeling onder water voelde waardoor hij niet echt rechtop kon blijven en ik met mijn kleine formaat en lichtgewicht zweefde sowieso een beetje van hier naar daar. Gelukkig wisten de duikers ons een beetje te sturen naar de stangen waar we ons konden vasthouden en de vissen en het koraal konden bewonderen.
Ik denk dat je onze onderwater wandeling zou kunnen vergelijken met een wandeling op de maan. Lekker gewichtloos zweven van hier naar daar. Op een gegeven moment moesten we op onze knieën, probeerden ze ons de Gangnam style te laten doen en moesten we springen. Ik heb me echt dood gelachen in mijn helm, want ik kon maar niet overeind blijven. Op het moment dat ik evenwicht verloor kon ik met geen mogelijkheid weer zelf rechtop komen en als ik de stang of Irshaad wilde vastpakken pakte ik ernaast door die gekke helm die ik vast had (Ik weet niet of de zuurstof in mijn help ook bijdroeg aan het feit dat ik echt niet bijkwam van het lachen, haha). Tijdens het springen, sprong Irshaad zo hoog dat er water in zijn helm kwam, dus dat was ook even niet zo een succes. Ondanks dat alles was het wel echt een hele leuke ervaring. We hebben de mooiste vissen gezien in alle kleuren van de regenboog (ik heb Dory van Finding Nemo gezien
Tegen de tijd dat we weer terug waren gebracht op het eiland was het lunch tijd en hebben we weer lekker bami gegeten met kip en sate, lekker fruit en cakejes..hmm..
Na het lunchen was het tijd voor ultieme relax mode in de hangmat..
Er was een bandje die heel relaxte muziek aan het maken was op de achtergrond..het geluid van de zee..lekker weer...warm briesje...zucht...het was echt genieten! Na een tijdje besloten we toch om nog gebruik te maken van een gratis activiteit..dus wij weer een bootje op en aan boord van de semi-onderzeeër. Het lijkt op een echte onderzeeër, maar deze gaat niet helemaal onder water. Als je naar binnen gaat kan je wel door ramen onder water kijken. Het was helaas niet heel diep en het was een klein beetje wazig, maar we hebben toch nog meer vissen en koraal kunnen zien.
Na deze activiteit was het bijna tijd om terug te gaan naar Bali. Om een of ander reden wou niemand anders in de hangmat, dus hebben wij nog een half uur kunnen chillen voordat we terug gingen aan boord van de Aristocat. Het was ondertussen al bijna 16.00u, dus we zouden rond 18.00u in Bali aankomen. Ik wist niet..dat het de 2 langste uren van mijn leven zouden worden.
De heenweg was zo vredig..lekker achteraan de boot. De terug weg was echt horror. Toen we vertrokken scheen de zon nog lekker en achter aan de boot was al bijna vol, dus besloten we vooraan te gaan zitten op het dek. Na ongeveer 10minuten merkten we dat het water iets ruwer was, de golven iets hoger...en in de verte zagen we donkere wolken...
Als je mij een beetje kent dan weet je dat ik zonder moeite in achtbanen en allerlei heftige attracties ga. Je krijgt mij alleen met geen enkele mogelijkheid in de Piratenschip. Wat dacht je van een 2 uur durende piratenschip!!!!!! OH MIJN GOD!!!! HET WAS VERSCHIKKELIJK!!!!! En wat ik nog steeds niet begrijp is dat iedereen met big smiles en WOOHOOO op het dek zat te wachten op de eerst volgende grote golf en ik in een soort foetus houding op Irshaad zijn schoot zat. Vet he!!! NOOOOO!!!!! NOT VET!!!! De houding waarin ik zat was de enige houding waarin ik niet kon zien wat er op ons stond te wachten en niet echt kon voelen wat de boot allemaal deed. In mijn hoofd stond steeds de 'zwemvest uitleg' van de ochtend op repeat en ik probeerde te denken aan het vaste land...en dat ik never nooit meer op een stomme catamaran zou gaan (maar nog wel een keer op een cruise wil gaan haha) en dat ik me niet kon indenken hoe piraten dit vroeger deden. Ik weet niet hoe ik grotendeels van de tocht heb geslapen (knock out door angst misschien
Maar om een lang verhaal samen te vatten...het was een relaxte, leuke en avontuurlijke dag waarbij we weer wat dingen van de bucketlist kunnen afstrepen! Alleen...toen ik in de avond op bed lag, voelde ik nog steeds de wereld heen en weer gaan. Gelukkig is dat nu voorbij
Ohja...ik zei voordat we gingen dat ik heeeeeeeeeeeel graag wou gaan parasailen en dat gingen we ook bijna doen...maar er bleken problemen te zijn met de parachute...dus het feestje ging niet door. Dus ook al hebben we eigenlijk niet beloofd om geen gevaarlijke dingen te doen..someone up there is looking out for us
Goodnight for now! Ik zal nog wat kleine updates plaatsen voor vertrek (over 3 dagen al
Love,
Irshaad en Tanisha
Touren met een privé chauffeur
Selamat pagi! Goedemorgen lieve lezers!
Terwijl een deel nu pas gaat slapen en een ander deel bijna moet opstaan, is bij ons inmiddels de middag aangebroken. Het tijdsverschil is zo groot met Nederland en Suriname dat ik af en toe even erbij stil moet staan. Je kan bijna zeggen dat de één vanuit het 'verleden' mee leest en één vanuit het 'heden' terwijl ik schrijf vanuit de 'toekomst'. Wie zegt dat tijdreizen niet mogelijk is
Maar goed, we gaan verder met het volgende verhaal. Woensdag was zoals ik al zei weer een lange dag geworden en we waren ook nog moe van de dag tour op dinsdag, dus besloten we op donderdag lekker helemaal NIKS te doen! Wat heerlijk als je gewoon letterlijk een dagje kan niksen. Gewoon lekker uitslapen. Beetje eten af en toe. Boekje lezen of beetje vervelen op internet. Film kijken. Nog een dutje doen en dan in de avond lekker uit eten. Ik kan mij niet herinneren wanneer ik voor het laatst echt zonder zorgen een dag niks heb gedaan. Zouden we vaker moeten doen
Het dagje niksen was eigenlijk ook wel bewust. Niet alleen uitrusten van de afgelopen dagen, maar ook uitrusten voor de volgende dag. We gingen op vrijdag namelijk touren met een privé chauffeur. Voordat we woensdag naar de Uluwatu tempel gingen hadden we nog even een taxi naar Seminyak square gepakt. Zoals gewoonlijk kregen we weer de ondervraging "where are you from, how long are you staying, do you have plans, are you on honeymoon etc etc". Deze taxi chauffeur ging zelfs een stapje verder. Nadat we vertelden dat we maar 3 excursies hadden, pakte hij zijn mapje erbij "for 600.000roepie I take you on tour all day". Dat is iets van 35/40euro voor 2 personen een hele dag..ik bedoel why not! Hij zou ons naar plekken kunnen brengen waar we nog niet waren geweest, dus toen we 15min later uit de taxi stapten hadden we een privé chauffeur geregeld voor vrijdag.
Vrijdag brak dus aan en om stipt 09.00u stond onze chauffeur Nyoman Wila (met de Indo versie van Ujala al aan in de auto) voor de deur en gingen we op pad.
Eerste stop was de Pura Taman Ayun of Mengwi Royal Temple. Deze tempel staat op een eiland in de rivier en is omgeven door het water waardoor het lijkt alsof het hele 'park' op het water drijft. De Balinese naam voor de tempel betekent ook 'Garden temple in the water". In het midden van het park kan je meerdere 'merus' van verschillende hoogten zien (dat zijn de toren met opgestapelde daken). De torens representeren de bergen waar de Goden op leven. Hoe hoger de toren, hoe belangrijker de God. Het park was ontzettend mooi en groot. Het is zo indrukwekkend hoe elke tempel zijn eigen speciale kenmerken heeft en toch allemaal zo bijzonder zijn. Het zijn echt plekken waar je helemaal tot rust kan komen. De mooie bloemen en de vele mooie vlinders die hier rond dwarrelen geven het echt een beetje een paradijselijk gevoel.
Als je een tour via een organisatie boekt, dan zit de entree prijs naar de vele bezienswaardigheden al erbij. Als je een privé chauffeur huurt, dan betaal je dit zelf. Gelukkig zijn de prijzen hier zo laag dat het niet eens uitmaakt. Voor 3 personen hebben we voor deze tempel slechts €4 totaal betaald en parkeer was geloof ik maar €0,30. Niet alleen wij vonden het leuk om hier een kijkje te komen nemen, onze chauffeur was ook druk erop los aan het fotograferen. Hij wist ons wel het één en ander te vertellen over alles wat we zagen. We merkten wel dat hoe meer we vroegen, hoe meer hij vertelde. Vroegen we niks, dan zei hij zelf ook niks. Het is net waar je van houdt. Soms zie ik mensen rondlopen waarbij de 'reisleider' heel veel aan het vertellen is zonder dat de mensen wat vragen. Onze chauffer liet het een beetje aan ons over. Wij zijn zelf vrij stille types dus het was soms wel een beetje ongemakkelijk, maar aan de andere kant ook wel weer fijn dat hij ons zelf een beetje liet rondkijken.
Nadat we alles een beetje hadden gezien gingen we door naar de volgende stop. Onderweg naar de auto zagen we op straat een man met een luwak op zijn schouder (civet kat, kom ik later op terug). Nyoman vond dit zo bijzonder en vroeg gelijk of Irshaad en hij zelf de kat ook even op schouder mochten (blijkbaar zijn het normaal gesproken hele schuwe dieren).
Voor Irshaad was het wel even vreemd zo een groot fluffy beest op zijn schouder die constant aan het snuffelen en bewegen was. Ik kon nauwelijks een goede foto ervan maken. Nyoman was zelf helemaal selfies aan het maken en zat zelfs in de auto nog helemaal met een big smile.
De volgende stop zou de Ulundanu tempel zijn, maar omdat wij die dinsdag al hadden gezien ging Nyoman op zoek naar een koffieplantage waar we even rond mochten kijken. We reden eerst langs eentje die gesloten was, dus daarna reed hij door naar een andere en we vonden het daar allebei zo leuk! Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik ervan verwachtte. Toen Nyoman erover vertelde in de auto wilden we best wel de plantage zien, maar doordat hij zich niet altijd even goed in het Engels kon uitdrukken wisten we eigenlijk niet precies wat ons te wachten stond. Soms moet je dingen maar over je heen laten komen en zien hoe het uitpakt. In dit geval was het wel echt heel leuk.
We kwamen aan bij een heel klein plaatsje in the middle of nowhere. Alles helemaal groen. Voor de meeste van ons (waaronder wij toen we daar aankwamen) was het eigenlijk gewoon bos, maar er was zoveel te zien. We werden opgewacht door een hele aardige vrouw die heel open en hartelijk was. Ze sprak zo zacht en vriendelijk en vertelde ons zoveel. We liepen eerst een klein trapje op die naar de plantage zou leiden. Nu denk je dat je een veld ziet met allemaal bomen, maar het was eigenlijk gewoon een soort moestuin. Vanaf de eerste stap die je binnen zet zie je al vanille planten, koffieboompjes (robusta en arabica), loop je wat verder dan heb je de cacao plant, ananas plantjes, citroengras, kruidnagelplant en een zwarte peper plant (zie foto pagina). Zo leuk om te zien. Alles wat wij kant en klaar in de winkel kopen en waarvan je soms niet eens weet hoe ze precies groeien kon je hier gewoon in de pure natuur zien. Weet je hoe de cacoa vrucht eruit ziet en hoe dat smaakt? Echt apart hoor. Het lijkt een beetje op een kleine versie van een gele meloen en de vrucht lijkt op Surinaamse swit bonki, maar dan zuur. Wij hadden er geen idee van.
In het midden van het tuintje zat in een kooi een luwak (zo een kat die Irshaad eerder op zijn schouder had). Het bijzondere aan deze luwak is (voor degene die het niet weten) de koffie die bij hun 'vandaan komt'. Ik zeg het even zo, omdat de uitspraak niet helemaal klopt, maar toch ook wel. De luwak eet namelijk de rijpe vruchten van koffieplant. De koffieboon slikt het dier daarna heel in. In 3 dagen tijd fermenteerd de boon in de maag van de luwak en komt er daarna als uitwerpselen weer uit (vies verhaal he!). Deze uitwerpselen worden door de mensen opgeraapt en schoongemaakt. Vervolgens worden de (nog steeds hele) bonen gedroogd, gepeld, gebakken en gestampt. Dit heet dan kopi Luwak (of Luwak koffie). Dit is de duurste koffie van de wereld. 1 kg kost ongeveer €250. Door het proces wat de bonen doorlopen is de koffie geheel biologisch en vrijwel caffeïne vrij. Ik hou niet van koffie en dit verhaal maakt het nog minder smakelijk, maar volgens Irshaad die op de plantage een kopje heeft geproefd was het best wel lekker (ik zal hem maar op zijn woord geloven).
Aan het eind van de rondleiding mochten we gratis 12 verschillende koffie en thee soorten proeven. Elk werd op de plantage gemaakt en is helemaal vrij van toegevoegde stoffen. Gewoon puur natuur. Elke thee of koffie heeft ook zijn eigen geneeskrachtige werkingen.
We begonnen met de roodachtige Mangosteen thee rechtsonder en gingen zo met de klok mee naar boven (op de fotopagina is er een lijst waar staat wat alles is). De mangosteen thee vond ik erg lekker en zo waren er nog een aantal tussen die heel lekker waren en sommige iets minder. Van de lekkerste hebben we kleine zakjes gekocht voor thuis
Na de plantage gingen we door naar Monkey forest. Toen we daar uitkwamen was het keihard aan het regenen. Dus terwijl ik snel uit de auto wilde stappen en een paraplu wilde aanpakken van een mevrouw die ons de rondleiding zou geven, viel mijn mooie camera van mijn schoot op grond, recht op lens
In ieder geval, we werden dus rondgeleid door een wat oudere mevrouw. Weer heel lief en sprak zo zacht. Was ook heel lief naar de aapjes. We konden voor ongeveer €0,10 een zakje pinda's kopen om aan de apen te voeren. Ze waren zo schattig!
We waren daar toevallig ook rond etenstijd. Er kwam een auto met een grote zak met zoete aardappelen aan en als je zag hoe alle apen erop afkwamen. Heel leuk om te zien. Een aap die pas een baby had gekregen kwam pinda's halen bij Irshaad en blijkbaar vond een andere aap dat niet zo leuk dus die klom uit het niets op Irshaad zijn schouders. Doordat Irshaad ook een paraplu vasthield begon de aap vervolgens te krijsen en z'n tanden te laten zien. Dat was best wel eng, maar gelukkig sprong hij weer naar beneden toen Irshaad eenmaal liet zien dat hij geen eten voor hem had. Het was een beetje jammer van de regen, maar toch wel een leuke ervaring.
Iets verder in het park waren enorme vleermuizen te zien. Wat een enge beesten zijn dat. We werder gelijk gevraagd om foto met de vleermuis te maken, maar zelfs Irshaad moest daar 2x over nadenken. Voor mij hoeft het niet hoor! We wilden wel foto's met de traditionele kleren maken en uiteindelijk wisten ze Irshaad over te halen om toch de vleermuis vast te houden...
De vleermuis was banger dan wij, maar ik had al moeite om erachter te staan! Laat staan om het vast te houden. Zo zielig voor de vleermuis, maar ze worden gelukkig heel goed behandeld en het is wel een hele vette foto! Deze vleermuizen eten alleen papaya en drinken thee
Hierna zat de rondleiding door Monkey forest erop en gingen we eerst lunchen bij een warung.
Hmm....saté....En het was echt lekker!
De laatste stop was de Tanah lot tempel.
Ook dit is een hele bijzondere tempel. De tempel ligt in de zee boven op een rots en is alleen toegankelijk als het eb is. De meeste mensen komen hier rond zonsondergang, omdat dit één van de mooiste plekken is om een foto te maken, maar het regende nog steeds dus dat was voor ons toch niet nodig geweest. Wij hadden ook geluk dat we eerder waren gegaan, want we kwamen daar aan toen het eb was. Hierdoor konden we (toch wel met een beetje natte voeten) de tempel goed bekijken. Anders hadden we van een verre afstand moeten staan om foto's te maken. We konden nu de heilige zeeslang bewonderen (en Irshaad heeft het aangeraakt, ik ben DOODSBANG voor slangen dus mij niet gezien) en we konden de heilige waterbron zien. De tempel is omgeven door zout water, maar uit de bron komt zoet water. Bijzonder hè? Het was jammer dat het zo donker was, want hierdoor konden we niet echt mooie en duidelijke foto's maken, maar belangrijkste is dat we er zijn geweest.
Bij deze tempel konden we ook naar een slangen park. Ik ben echt als de dood voor slangen, maar aangezien Irshaad zo graag slangen wou zien zijn we toch even gegaan. Wat een enorme dikke slangen waren daar. Ik bleef echt op een afstand staan. Krijg de kriebels als ik eraan denk! Ze probeerden Irshaad een foto te laten maken met een slang, maar hoe stoer hij ook is en hoe graag hij de slang ook wou zien (en wel heeft aangeraakt)..een foto was niet nodig. GELUKKIG!
Door de regen en doordat we de Ulundanu tempel al hadden gezien was onze tour iets eerder klaar dan vooraf afgesproken, maar het was niet erg. We hadden een bijzonder leuke en leerzame dag gehad en onze chauffeur heeft ons echt naar mooie plekken gebracht. Hij heeft zelfs routes gereden die veel mooier waren dan wanneer hij via de steden was gereden.
Al met al was het weer een geslaagde dag. Nu waren we wel toe aan een lekker chill weekend!
Stay tuned for the next epic story!!
Love,
Tani & Irri
Excursie naar de Uluwatu tempel
Hallo allemaal!
We zijn er nog hoor. Het duurt even voor ik mijn verhalen kan plaatsen, maar ze komen eraan!
Mijn vorige verhaal ging over de bijna eindeloze excursie naar Noord Bali afgelopen dinsdag. Op woensdag hadden we de volgende excursie op de agenda staan. Dit keer gingen we naar de Uluwatu tempel aan de zuidkust van Bali.
Gelukkig begon deze excursie pas om 14.30u, want we waren echt moe van de dag ervoor. Ondanks dat de excursie pas in de middag begon zei onze reisleider (Wayan) dat dit een halve dag excursie zou zijn die als een hele dag zou voelen. Pas later zouden we begrijpen waarom..
We vertrokken om 14.30u dus vanuit ons hotel met nog 2 andere gasten om nog 5 anderen van andere hotels in Kuta op te halen. Daarna gingen we op weg naar de Uluwatu tempel. Bali bestaat uit ontzettend veel tempels, maar er zijn een aantal die je gewoon gezien moet hebben. De Ulundanu waar we op dinsdag waren geweest was er één van en de Uluwatu tempel is weer een andere. Deze tempel die uitkijkt op de Indische oceaan ligt op een hoge leistenen klif die een beetje lijkt op de voorkant van een schip . De tempel is gewijd aan de beschermheilige van de bergmeren en rivieren Dewi Danu. Volgens de legende is de rotspunt waar de tempel op staat het versteende schip van de godin die vroeger de zeeën bevoer. Nu zou ze als beschermer van de Balinese wateren hier tot rust zijn gekomen.
De reis naar de tempel was gelukkig niet heel lang. We kwamen daar namelijk rond 16.00u aan. Bij deze tempel was het verplicht voor een ieder die naar binnen ging om een sarong en een sjaal (om je middel) te dragen. Ik had al een lange jurk aan dus ik hoefde alleen de sjaal om. Irshaad daarentegen moest wel een sarong aan. Wat heb ik ervan genoten om dat te zien :P helaas was hij degene met de camera dus ik heb er geen foto van kunnen maken.
Tot nu toe weten we nooit wat we kunnen verwachten op onze excursies. Het is allemaal zo nieuw voor ons. Maar niks had ons kunnen voorbereiden op wat we hier zagen. Bij elke tempel die je bezoekt is er eerst een soort park/tuin voordat je echt de tempel kan zien. Hier heb je de heilige bomen en beelden en mooie bloemen. Dit keer moesten we eerst een trap op voordat we echt de tempel zouden kunnen zien. Ondanks dat ik wist dat de tempel op een rots stond en omgeven was door water stond ik niet stil bij het uitzicht wat ik kon verwachten. We hebben tot nu toe heel veel mooie dingen gezien, maar wat we zagen toen we bovenaan de trap stonden en uitkeken op de eindeloze blauwe oceaan met aan de linkerkant op de top de tempel en rechts een pad dat leek op de Chinese muur. Mijn mond viel open en mijn ogen werden groot. WAUW. Was het enige wat ik kon zeggen. Heb je ooit zoiets moois gezien dat je er even helemaal stil van bent? Nou dat is wat je hier hebt. Het uitzicht is adembenemend. Als je hoogtevrees hebt wil je vast niet naar beneden kijken, maar ik denk dat je zo overdonderd wordt door hoe mooi het is dat je helemaal vergeet dat je bang bent. Ik wou dat ik foto's kon maken met mijn ogen. Je ziet de grote golven en hoort het geluid van de zee en ondanks dat het luid is, voel je je helemaal zen. Het roept zo een kalmte bij je op. De zon die op het water schijnt en de tempel die helemaal op de top staat. Prachtig.
We liepen eerst naar rechts (richting de overkant van de tempel waar je echt een heel mooi uitzicht op de rots had en daar zag ik op de iets lagere rots een kersvers bruidspaar hun bruidsfoto maken. Wauw. Daar was ik wel even een beetje jaloers op. Kan je voorstellen wat voor prachtige bruidsfoto's daaruit zullen komen? (Ik zit nog steeds te bedenken hoe ik Irshaad zo ver kan krijgen om dat ook te doen :P).
Op het pad waren ook een heleboel makaak apen. Die waren we dinsdag ook al tegen gekomen, maar deze apen waren wel heel erg wild en brutaal! Er werd van te voren al gezegd dat je liever je zonnebril, hoed, ketting, bril, flesjes water etc kon opbergen, omdat de apen deze anders zouden afpakken. Ze maakten echt geen grap toen ze dat zeiden, want ik zag hoe een aap een flesje water van een vrouw afpakte (en toen hij het niet stuk kon bijten gewoon maar naar beneden gooide) en ook hoe iemand van onze groep werd belaagd door een aap. Deze mevrouw liep al met een kruk en ze had een bril op (want zonder kon ze natuurlijk niet zien). Ze hield haar bril al de hele tijd vast, maar ondanks dat kwam er een aap van achter haar en griste de bril zo van haar neus af. Een meneer probeerde de bril om te ruilen voor een stuk fruit en de aap pakte de fruit maar al te graag aan, alleen gaf hij daarbij de bril aan een andere aap dan aan die meneer. Gelukkig wist de mevrouw op een of ander manier haar bril (met wat tand afdrukken) terug te krijgen. Hierna zijn we maar gauw richting de tempel gelopen waar de apen niet waren.
Je zou denken dat je zo van de ene naar de andere kant van de tempel kan lopen, maar van het ene uiterste naar de andere kan zo een uur duren. Vooral met de vele trappen die je op en af moet. Gelukkig hadden we tijd genoeg om naar het amfi theater te lopen (aan de linkerkant van de tempel) en volop van het uitzicht te kunnen genieten. In het amfi theater zouden we namelijk om 18.00u naar traditionele Indonesische dans, kecak dans, kijken. We hadden zelfs zoveel tijd dat we bijna 3 kwartier op een pleintje moesten wachten voordat we naar binnen mochten bij het amfi theater. Tegen deze tijd was het zo warm. Je zou denken dat het lekker waait bij het water, maar dat was dus echt niet zo. De stenen waar we op zaten waren gloeiend heet en de zon scheen. Het was echt heel warm. Daardoor leek 3 kwartier erg lang te duren.
Rond 17.30u mochten we eindelijk naar binnen. Doordat we zo vroeg naar binnen gingen konden we tenminste nog een beetje goede plaatsen vooraan vinden. Het betekende wel dat we nog een half uur in de hitte moesten wachten voordat de voorstelling begon. Om 18.00u begon het eindelijk te schemeren en zagen we de prachtige zonsondergang. Nu begon ook de kecak voorstelling. Tijdens deze dansvoorstelling zit er een groep mannen in een kring op de grond en zij maken eigenlijk de "muziek" door achter elkaar KECAK CAK CAK en andere tonen te zingen. Het klinkt heel raar, maar het was zo magisch om te zien. De dans ging over het liefdesverhaal van Rama en Sita. Gelukkig hadden we van tevoren een beschrijving van het verhaal gekregen waardoor we het goed konden volgen. Heel bijzonder was het om te zien. De voorstelling duurde een uur.
Tegen het einde van de voorstelling waren we helemaal overhit en hadden we honger. Bij deze excursie zat ook een diner. Het was nu dus tijd om te eten! Nadat we de volle zaal naar buiten hadden gevolgd en we eindelijk in de koele bus aankwamen gingen we op weg naar het sea food restaurant in Jimbaran. We hadden echt honger, want we hadden sinds de ochtend niet meer gegeten. Het zou ongeveer 20 minuten duren voordat we er waren. Helaas voor ons stonden we natuurlijk weer helemaal stil in het verkeer, waardoor we er uiteindelijk pas 20.15u waren. Op dit punt waren we best wel uitgehongerd en moe. "Sorry ja, we moeten nog even 200m lopen" zei onze gids Wayan. Geen probleem. We waren inmiddels al zo ver gekomen. Hij zei ook steeds "ik hoop dat het niet regent, want dan gaan we eten op het strand". Dat was weer een geluk voor ons, want het regende inderdaad niet en daardoor kregen we een heel gezellig en romantisch diner op het strand. Een witte tafel met wit beklede stoelen met kaarsen verlicht. Het was echt een leuke afsluiting van de avond. Het eten was daar ook heel erg lekker! We kregen eerst een lekker helder vegetarisch soepje en daarna een groot bord met verschillende soorten vis en kankoen (groente).Oesters, witvis, garnalen en inktvis saté. Het was echt lekker. Ja, zelfs de oesters, want ze waren goed gekookt en gekruid! De hele groep heeft ervan genoten.
Doordat we zo lang in de file stonden gingen we uiteindelijk pas om 21.30u weg inplaats van 21.00u en wij werden ook nog eens als laatst naar ons hotel gebracht. Dus tegen de tijd dat we terug in het hotel waren, was het al bijna 23.00u en waren we weer helemaal bekaf. Nu was het ons duidelijk waarom de halve dag excursie als een hele dag voelde.
Hoe dan ook was het wederom een hele leuke excursie en hebben we volop genoten! Zeker een aanrader voor een ieder die naar Bali komt.
Tour door Noord Bali
Selamat malam lieve lezers,
zoals ik in mijn vorige verhaal al zei hadden wij op dinsdag en woensdag twee excursies op de agenda staan. Vooraf dachten we gewoon hier in Bali een aantal tours te nemen, maar omdat we het nu tijdens onze eerste keer hier toch een beetje op safe willen spelen, hebben we 3 tours via onze reisorganisatie geboekt. De Nederlandse reisleiding kan ons dan van allerlei informatie voorzien en dan weten we waar we op moeten letten als we vervolgens een tripje via een lokaal bureau willen inplannen.
De eerste tour die op de planning stond was afgelopen dinsdag. We hebben een tour gemaakt door Noord Bali met tussen stops bij verschillende bezienswaardigheden. Dit was onze route:
We werden om 07.30u opgehaald bij ons hotel door een transfer busje. Met nog 2 andere gasten van ons hotel en 2 gasten van een hotel uit de buurt vertrokken we rond 08.00u richting Sanur, aan de zuid oostelijke kust, waar we zouden overstappen op een groter busje. De groep bestond namelijk uit ongeveer 13 personen. Onder leiding van onze reisleider Henry reden we rond 09.00u vanuit Sanur richting het Noorden.
Henry deed ons heel erg denken aan oom Humphrey
Terwijl Henry druk aan het vertellen was zagen we onderweg de omgeving veranderen van drukke stad naar prachtige bergen en rijstvelden. Het was pas hier dat we de adembenemende foto's die je op Google ziet, in het echt zagen. De foto's zijn niets in vergelijking met wat je echt ziet als je 1200m de vulkaan Beratan op rijdt. Je weet niet wat je ziet. De rijke groene kleur en diepe valleien vol met rijstvelden. Het is niet in woorden uit te drukken. Dit is iets wat je echt gezien moet hebben.
Na 1200m hadden we onze eerste tussenstop bereikt. Een lokale kleding en fruit markt. In vergelijking met de stad lagen de prijzen hier vele malen lager en ook met afdingen kan je hier een hele eind komen. We bleven hier maar een half uurtje, maar iedereen wist wel wat te scoren. Van lekker fruit of bananen en cassave chips tot kruiden en mooie sarongs.
Van hieruit gingen we weer een stukje de berg af naar het kratermeer Bratan. Hier was namelijk onze tweede tussenstop. De Ulundanu tempel.
Deze tempel ligt midden op het meer en het lijkt wel erop te zweven. Deze tempel is toegewijd aan de godin van het Meer en beschermer van al het levende. Rondom zie je de berg, heilige beelden en andere tempels. Er zijn prachtige bloemen en de temperatuur is erg aangenaam. Ook is er een enorme heilige ficus boom. Vele van ons hebben wel een ficus plantje in huis staan, maar ik had nooit kunnen denken dat het eigenlijk zo een grote boom kon worden.
De boom wordt als heilig gezien, omdat de Balinezen geloven dat de boom voor leven zorgt. De boom geeft zuurstof aan de mens. Daarom moeten ze de boom eren en beschermen. Doordat de boom heilig is (er is een zwart-witte doek eromheen gedrapeerd) mag men niet zomaar aan de boom komen. Het is bijvoorbeeld verboden om deze te kappen. Voor de boom staat ook een heilig beeld met een gele doek eromheen (geel betekent welvaart) waar 3x per dag offers worden gebracht. In heel Bali kom je deze heilige bomen en beelden tegen en ook overal kan je de offers op straat zien. De offers zijn bedoeld voor de demonen. Ze aanbidden geen demonen, maar houden hen tevreden door offers te brengen zodat zij niet boos worden en voor ongeluk zorgen.
Na de tempel gingen we richting de Gitgit waterval (en onderweg konden we nog even makaak aapjes kijken die zich langs de weg aan het uitsloven waren
De tussenstop bij de waterval zat eigenlijk niet inbegrepen, maar we hoefden maar 2euro pp te betalen om erheen te gaan, dus why not! Het was het echt wel waard. Toen we daar aankwamen moesten een stukje lopen door de kruidnagel plantage in de jungle. Hier hoorden we ontzettend luid (als in auto alarm luid) het geluid van cicade krekels. Het was echt niet normaal. Je merkte op een gegeven moment ook dat je heel moeilijk kon ademen door de vocht in de lucht, maar eenmaal aangekomen bij de waterval was het uitzicht zo mooi en ook heerlijk koel om even te blijven.
Na de waterval gingen we richting Singaraja. Singaraja was oorspronkelijk de hoofdstad van de provincie Bali, voordat Denpasar dat werd. Singaraja is het bewijs dat de Nederlanders op Bali zijn geweest. Singaraja betekent namelijk Leeuwenkoning. Op het wapen van Nederland staan ook twee leeuwen met een kroon. In deze stad is er een standbeeld als aandenken (een gouden leeuw met vleugels, ofwel the flying dutchmen) en je ziet nog veel overblijfselen van Nederlandse architectuur.
Vervolgens kwamen we na Singaraja aan in badplaats Lovina bij het Lovina beach. Tegen deze tijd was het al 14.00u en kregen we lunch. Dit was in een hotel en er was een lopend buffet met allerlei Indonesische lekkernijen. Een beetje gebakken rijst, ketjap kip, loempia, baka bana (pisang goreng), gestoomde groenten...hmm..het was lekker! Daarna konden we nog eventjes een korte wandeling maken op het strand. Dit was geen wit strand, maar zwart, omdat dit van vulkanisch as afkomstig is. Het moment dat je het strand oploopt wordt je aangevallen door verkoopsters met sarongs en parel sieraden. Ik heb het deze vakantie al eerder gehoord, maar hier vooral zeiden ze gelijk "you look like Indonesian" en als ik dan zei "I am, my mother's family is from Java" dan bleven ze maar achter mij aan lopen. "Ooooh cantik ya!!" en tegen Irshaad "your wife is very beautiful, she look like us". Haha, zoals ik al zei, het lijkt net alsof ik "thuis" ben gekomen.
In de omgeving van Lovina beach is het een stuk droger dan in het zuiden. Daarom vind je hier veel druivenplantages. Doordat we nu hadden gegeten was het voor sommige mensen heel moeilijk om niet even in te dutten (voornamelijk ook door de warmte). De rit van bijna 1.5uur naar onze volgende tussenstop was daar een goede mogelijkheid voor. Irshaad en ik bleven wel wakker, want dat uitzicht wat we hadden was zo ongelooflijk mooi!!!! Ik had alles wel willen filmen en fotograferen, maar dan zou het niet zo mooi zijn als wat ik met mijn ogen zag.
Na de lange rit kwamen we aan bij onze laatste tussenstop. Een prachtig rijstveld (sawah) in Blimbing. Ik weet nog dat ik heel lang geleden een landenwerkstuk moest maken op school.Ik had toen voor Indonesië gekozen. Ik zocht de mooiste plaatjes van de sawah's op en nu vond ik het zo onwerkelijk om het in het echt te mogen aanschouwen. Net een droom die uitkomt. Het was helemaal stil daar en zo ontzettend zen. Ik zou er uren naar kunnen kijken en helemaal aan niks denken. De vulkaan/berg Batukaru op de achtergrond maakte het plaatje echt helemaal af.
Helaas kwam daarmee onze tour ten einde en moesten we nog terug naar Denpasar om daar de transfer te pakken naar ons hotel in Seminyak. Het ergste was dat het ondertussen spitsuur was en ook heel hard begon te regenen en er ook nog een massa crematie plaatsvond ergens onderweg waardoor we moesten omrijden. Hierdoor hebben we 3,5 uur lang (!!!!!!!) in de file gestaan. Nou dan ben je echt wel gaar hoor. We hebben de gekste dingen gezien tijdens het spitsuur. Het verkeer rijdt hier links, maar of je nou links of rechts inhaalt, dat maakt niet uit. Of je nou wilt inhalen via de tegenliggende baan, maakt ook niet uit. Scooters (of eigenlijk zijn het kleine motoren) rijden hier alsof het bendes zijn. Soms wel met 4 mensen erop of met 5 matrassen en 10 kussens. Je toetert als je iemand inhaalt of tenminste, dat doe je als seinen met groot licht niet werkt. Stoplichten laten telkens maar 3 auto's door. Voorrangsregels zijn er niet. Zebrapaden wel, maar je kan er een uur staan zonder dat er ook maar 1 iemand voor je stopt. Je moet maar met je hand seinen dat ze rustiger moeten rijden. Wil je voorrang? Dan moet je die gewoon nemen. Het is om STAPELGEK van te worden!!!!! En het gekste van alles...er is totaal geen agressie in het verkeer! Niemand is boos, niemand is chagrijnig. Het is zoals het is. Nou in Nederland was je denk ik al morsdood geweest als je zo zou rijden...wij vinden onze files al erg!
In ieder geval..nadat onze transfer ons om 20.30u had opgepikt in Denpasar kwamen we (wederom door file) pas om 21.30u aan in het hotel. Je kan je voorstellen dat we hierna helemaal gaar waren.
Ik bedoel...ze hadden best wel vooraf mogen zeggen dat het een hele, hele, HELE lange dag zou worden. Gelukkig was de volgende excursie pas in de middag, want we hadden echt wel rust nodig naar deze bijzonder mooie maar vermoeidende dag.
Dit is ook de reden waarom ik niet elke dag een verhaaltje kan posten...wifi bereik is niet optimaal en we zijn tot nu toe elke keer als we in het hotel zijn helemaal bekaf...maar de verhaaltjes (of verhalen dan) zullen blijven komen!
Till next time!
Irshaad & Tanisha (of Shanira, which ever)
Even acclimatiseren
Selamat siang allemaal!
Voor jullie is het nog ochtend, maar voor ons inmiddels al middag. We zijn inmiddels 5 dagen in Bali. Hoog tijd om even bij te komen en over de eerste 2 dagen te vertellen. Wat een cultuur- en klimaatshock!
Als je op Google zoekt naar Bali, dan zie je de meest prachtige plaatjes voorbij komen. Om eerlijk te zijn laten die plaatjes niet de drukke straten van bijvoorbeeld Denpasar en Kuta zien. Alles is een beetje oud. Infrastructuur is niet geweldig. Het verkeer is echt een complete chaos. Elke 2 meter zijn er winkeltjes en eettentjes en er is veel vervuiling. Bij ons in Semanyak (en dan met name onze straat) is de stoep in aanbouw. Er zijn delen stoep waar je goed kan lopen, maar er zijn ook grote stukken waar het aan bestrating ontbreekt en waar dan houten balken over heen zijn gezet zodat je niet in een diep gat valt. De afgebroken stenen liggen op een hoop midden op de stoep. Je kan er wel lopen, maar het is soms wel lastig. Vooral met het verkeer dat constant langs je heen raast is het wel goed uitkijken. Laat ik het zo zeggen, de mooie plaatjes van Bali kom je hier niet tegen. Je moet in deze gebieden geen luxe verwachten. Desondanks zie je wel echt de Indonesische architectuur en de tempels en heilige stenen overal, dus ondanks dat het aan 'luxe' ontbreekt is het wel authentiek Indonesisch en dat maakt het op een manier toch weer mooi.
De mensen hier zijn allemaal zo zen. Heel aardig en ook best wel onderdanig naar toeristen toe. Je word heel royaal behandeld. Niemand maakt zich druk, niemand is chagrijnig. Ze praten allemaal zo zacht. Het doet mij hier veel denken aan Suriname en aan mijn Jowo familie. Voor mij voelt het af en toe niet echt als vakantie, maar als een soort "thuis"
Als je denkt aan Bali, dan denk je aan zon, strand en lekker eten. Bali is al die dingen, maar als je uit een koud kikkerlandje als die van ons komt, dan is de zon en de vochtige lucht toch wel even iets waar je goed aan moet wennen. Het heeft ons toch wel 2 dagen gekost voordat we een beetje het idee hadden dat we normaal konden ademen, want het lijkt in begin constant alsof je adem te kort komt. De zon en het mooie weer zijn natuurlijk heerlijk in vergelijking met de vries kou uit Nederland, maar ook dat neemt tijd om aan te wennen. We zitten hier bijna op de evenaar dus de zon is erg fel en brand ontzettend op je huid. Heel anders dan een hete dag in Nederland. Je kan liever niet naar buiten tussen 13.00-16.00u. Er waait vrijwel geen wind en er is weinig schaduw. Dus als je dan op zondag (onze eerste echte dag) het slimme idee hebt om even naar het strand te lopen (15min verderop), dan kan je al gauw onwel worden. Het liefst wil je zo snel mogelijk de airco opzoeken, maar dan mis je zoveel van de mooie omgeving om je heen. Het was allemaal even wennen op onze eerste dag hier. Dus na een 'mislukte' poging om in de hitte naar het strand te lopen (we hebben snel de taxi terug gepakt), besloten we maar om nog even goed bij te komen van de lange reis en iets dichter bij het hotel te acclimatiseren.
Op maandag waren we al vroeg uit de veren (vooral Irshaad die om 06.30u in de ochtend foto's buiten aan het maken was). Zelfs zo vroeg in de ochtend zweet je al helemaal van de warmte, maar het is nog goed draaglijk om gelijk op pad te gaan. Dus na een snel ontbijtje gingen we op weg naar het winkelcentrum hier in de buurt. Seminyak square. Het is ongeveer 3km afstand van het hotel, maar door de warmte iets te ver om lopen. Dus op zoek naar een taxi. Aan de overkant van ons hotel is er een taxi standplaats. Zodra ze je zien aanlopen rennen ze al op je af. Het onderhandelen over de prijs is hier soms wel lastig. Het kost ongeveer 50.000roepie om naar Seminyak square te gaan vanaf ons hotel (ongeveer 3 euro), maar ze beginnen al gelijk hoge bedragen te roepen. Als je vaak genoeg nee zegt en soms zelfs wilt weglopen, dan willen ze je wel brengen voor de prijs die jij vraagt. Liever een betalende klant, dan geen klant toch.
3km is voor ons niet ver. In Nederland doe je over 3km misschien max 5min. Hier is het toch wel even anders. Zoals ik al zei is het verkeer hier echt een complete chaos! Dus als je 3km moet rijden dan duurt de rit toch echt minstens 15min. Dat is als je niet in het spitsuur rijdt. Maar goed het geeft je wel de tijd om even rustig de omgeving te verkennen vanuit de auto.
Seminyak square is een mooi en modern winkelcentrum. Je ziet er voornamelijk toeristische winkeltjes en dan met name alles wat met surfen te maken heeft, omdat hier heel veel Australiërs naar toe komen. Er is ook nog een deel van het winkelcentrum dat wat duurdere winkels heeft. Daar kan je de merkkleding en schoenen vinden. Allemaal winkels die wij niet kennen en ook niet heel groot, dus je bent er wel snel uitgekeken. Ongeveer 6km verder heb je een groter winkelcentrum van Kuta, Discovery mall. Een taxi rit daar naar toe kost ongeveer 100.000roepie (6euro). Taxi's rijden achter elkaar en overal. Je hoeft nauwelijks te wachten, zij toeteren als ze je zien lopen (net als de snodders bij ons). De rit naar Discovery mall was echt een goed voorbeeld van de verkeersdrukte. Over 6 km doen wij normaal misschien 10min. Wij hebben er denk ik bijna 30min of zelfs iets langer over gedaan om bij het winkelcentrum aan te komen! Gekkenwerk. Je moet echt geduld hebben als chauffeur.
Discovery mall is vrij groot en ligt aan het Kuta beach (ik moet steeds lachen om de naam Kuta). Ook hier weer heel modern en netjes. We zijn geen enkele winkel (op de grote foodchain winkels na, Burger king, Pizza Hut etc) tegengekomen die wij kennen. Er was een deel dat een beetje op de V&D leek en een ander deel dat weer erg op de Bijenkorf leek. Verder waren er veel toeristische winkeltjes ook weer veel surfspullen. Wel leuk om te wandelen. Buiten de mall zijn er ook straten vol met winkels, maar het was veel te warm om buiten te lopen. Dus nadat we ons een paar uur hebben vermaakt in de mall, lekkere (GROTE) kokosnoot hebben gedronken en gegeten en lekker pizza van de Pizza hut hebben gegeten zijn we in de middag weer terug naar het hotel gegaan (we wilden onze maag nog niet zo een cultuurshock geven als wij zelf dus hebben we veilig pizza gegeten
Goodbye Holland. Hello Bali!
Als ik in foto's moet uitdrukken hoe de reis naar Bali is verlopen..dan zeg ik hiermee vrijwel alles:
Het ging van "YAYY WE GAAN NAAR BALI!" naar "walking dead" in een tijdspan van 19 uur!!! Jawel 19 lange uren. Wie zich nog onze " bad luck" verhaal kan herinneren toen we naar Turkije gingen dit jaar, zal niet willen geloven dat het dit keer eigenlijk nog erger was. Als bad luck aan het begin van een reis betekent dat de vakantie verder epic wordt..dan hoop ik dat deze vakantie echt alles overtreft.
Het begon allemaal bij het inchecken. Volgens onze gegevens zouden we 30 uur van tevoren online kunnen inchecken. Dan kan je namelijk je stoel kiezen en maaltijd voorkeur..de hele mikmak. Aangezien Irshaad zo lang is en best wel wat beenruimte kan gebruiken wilden we hier natuurlijk gebruik van maken. Scheelt ook weer tijd op Schiphol. Helemaal excited voor de reis hebben we een herinnering in de agenda gezet wanneer we konden inchecken. Toen het dan eindelijk zo ver was en we de seconden aan het aftellen waren kregen we uiteindelijk de melding "inchecken niet meer mogelijk". Niet meer mogelijk? Het is letterlijk 30 uur van te voren. Misschien moeten we eventjes wachten...maar ook dat hielp niet. Ik contact opnemen met KLM. "Hey KLM! Netjes gewacht om online te mogen inchecken om vervolgens zonder reden niet meer kunnen inchecken. PLEH!". Kreeg als antwoord dat ze op onderzoek uit gingen om vervolgens te horen te krijgen dat het niet mogelijk was, omdat onze reis als groepsreis werd gezien (dat krijg je als je via een reisorganisatie boekt blijkbaar). No worries, we kunnen gewoon 3 uur van te voren inchecken op Schiphol en dan komt alles helemaal goed! Okay, prima. Het zij zo. Dan wachten we maar af tot we op Schiphol zijn.
Fastforward naar dag van vertrek. Wij komen netjes aan bij ouders thuis en vertrekken mooi op tijd richting Schiphol om vervolgens muur vast in de file te staan. Okay. Eerlijk. Het was file tijd, maar over de afgelopen weken was er nooit om 17.30u file en juist vandaag wel!!! De zenuwen begonnen toen best wel op te lopen. Zo een lange reis voor de boeg en dit is hoe het begint? Zucht.
Eenmaal aangekomen op Schiphol (gelukkig toch nog 3 uur van te voren) proberen we in te checken bij de incheckpaaltjes. Proberen inderdaad, want hier kregen we de melding "kan de boeking niet vinden in het systeem". NEE!!! Snel gevraagd wat nu..."u mag zich melden bij de balie, daar zullen ze u inchecken". Fine. Wij naar de balie..staat daar een rij...voor algemeen begrip niet echt een hele lange rij, maar gezien hoe lang het duurde voordat we aan de beurt waren....laat ik het zo zeggen. Als je om 18.00uur op het vliegveld aankomt en vervolgens bij de balie ziet dat je uiterlijk 2 uur voor vertrek (19.00u in ons geval) ingecheckt moet zijn en dan in een rij staat waarbij je pas om 18.45u aan de beurt bent. Dan ben je niet alleen zenuwachtig, maar ook not amused! Anyway, we waren allang blij dat we wel te vinden waren in het systeem en dat de reisorganisatie vaker problemen met inchecken opleverde (dus dat het niet aan ons lag en de hele reis niet doorging), dus we namen de boarding pass aan, namen snel afscheid en gingen nu echt op weg richting het vliegtuig.
Onze vlucht stond gepland om 20.50u te vertrekken. Dus om 20.10u zouden we aan boord moeten gaan. Wij zaten netjes te wachten bij de gate (zie foto 1) totdat er om 20.11u werd omgeroepen "Dames en heren, wij zullen zo snel mogelijk beginnen met boarden. Dit is nu nog niet mogelijk wegens het ontbreken van de cabin crew". Are you kidding me right now??? Maar ja wat kan je doen behalve wachten? Om 20.30u werd er opnieuw omgeroepen dat er nog steeds geen cabin crew aanwezig was, maar dat ze over 20 minuten zouden beginnen met boarden. 20 minuten? Dan is het 20.50u. Met andere woorden vlucht is dus vertraagd. Nog meer wachten.
Nu wordt het verhaal nog leuker, want terwijl we aan het wachten zijn kreeg ik ineens een slim idee om onze boarding pass goed te bestuderen. Nu we niet online konden inchecken en ook niet via de paaltjes, konden we ook niet zelf een stoel kiezen. Dus welke stoelen hadden we gekregen? Wat bleek nu. We hadden 2 compleet verschillende stoelen gekregen. Als in "hello from the other side" andere stoelen!!! Als het een vlucht van 2 uur was had ik het niet zo een ramp gevonden, maar ik ga niet 16 uur lang naast complete vreemden zitten terwijl Irshaad aan de andere uiteinde van de rij zit. Belachelijk! Ik heb het direct aangegeven bij de stewardessen (die hadden besloten om toch maar te komen opdagen) en kreeg toen te horen "ja maar jullie zitten wel in dezelfde rij toch". Eh ja? Maar elk aan een uiteinde van een rij! "dan moeten jullie even rondvragen of iemand wilt ruilen". Ook dat nog. Soort van gelukkig waren wij niet de enige met dit probleem. De hele groep van de reisorganisatie zat door elkaar en gelukkig was er een andere stewardess die wel begrip had dat je niet 16 uur lang zonder je reisgenootje wilt zitten. Dus na heel wat heen en weer geschuif en een uur later dan gepland vlogen we uiteindelijk richting Bali.
Ik dacht dat ik zoveel mogelijk zou kunnen slapen tijdens de vlucht. Nope. Not the case. Ik werd ontzettend verkouden en kon met geen mogelijkheid een stand vinden om ook maar een beetje normaal in te kunnen slapen. Ik heb denk ik 2 uurtjes echt kunnen slapen voordat alle lichten weer aangingen voor het ontbijt. Irshaad kon gelukkig wel wat meer uitrusten dan ik. Wel nodig, want op zijn minst één van ons moet de ander erdoor heen slepen.
Na 12 lange uren en ik denk 4 films verder kwamen we aan in tussenstop Singapore. Hier konden we even de benen strekken. Tegen deze tijd liepen we al een beetje als zombies met rode ogen rond (zie foto 2). Toen we moesten boarden was het weer een gedoe met de stoelen, maar aangezien de vlucht maar 2 uurtjes zou duren besloten we om er maar niet moeilijk over te doen. Vermoeidheid speelde hier ook een rol. En dat we moe waren bleek ook erg duidelijk uit het feit dat er tijdens het boarden opeens een steward rond liep met een laptop "is er iemand een laptop vergeten? Did someone lose their laptop". Vanuit het ene eind van het gangpad keek Irshaad mij aan terwijl ik met open mond naar de steward keek, want de laptop tas die hij omhoog hield leek verdacht veel op de mijne. Ik kijk Irshaad aan en hij vraagt waar mijn laptop is en ik vraag hem waar mijn laptop is..conclusie..we hadden de laptop bij de gate laten liggen. Wat een geluk dat de steward ernaar kwam vragen anders waren we er pas in Bali achter gekomen. Ik moet er niet aan denken... Maar goed er waren een aantal mensen die niet zo blij waren met de regeling van de stoelen dus er werd weer wat geschoven en Irshaad en ik konden toch weer naast elkaar zitten.
2 uur later kwamen we dan eindelijk aan in Bali!! Woohoo. Eerste wat je voelt is de drukkende vochtige warme lucht in je longen. Het was al donker dus verder kon je niet zoveel zien. Alles verliep soepeltjes totdat...ja totdat...we op onze koffers aan het wachten waren. Ik snap nog steeds niet hoe het mogelijk is om als 1 van de laatste mensen ingecheckt te zijn en vervolgens letterlijk als 1 van de laatste onze koffers te krijgen!!! We hebben bijna een uur gewacht. Het duurde zo lang dat we op een gegeven moment aan het twijfelen waren of we wel goed stonden. Tegen deze tijd lag ik een soort van dubbel gevouwen over de kar heen, omdat ik echt niet meer op mijn benen kon staan van de vermoeidheid. We kunnen nog van geluk spreken dat we daarna heel snel naar buiten konden gaan (waar inmiddels iedereen op ons stond te wachten). Toen we dan eindelijk in het busje zaten richting het hotel zou de reis eigenlijk maar een half uur duren. Maar toen zei Irshaad "ik zie steeds flitsen waar komt dat vandaan?" en voor we het wisten kwam de regen met bakken uit de lucht vallen. Daar kwamen de flitsen dus vandaan. Bliksem. Hierdoor duurde het allemaal nog wat langer onderweg..en de chauffeur reed ook nog eens het hotel voorbij...
Nou ik kan je zeggen..toen we na 19 lange uren dan EINDELIJK in onze hotel kamer aankwamen kon ik niet anders dan neerploffen op bed (foto 3).
Maar als je dan de volgende ochtend wakker wordt in het heerlijke warme weer en met dit uitzicht:
Dan was het alle ellende van de reis meer dan waard!
Greetings from beautiful Bali!
Tanisha & Irshaad