Als ik in foto's moet uitdrukken hoe de reis naar Bali is verlopen..dan zeg ik hiermee vrijwel alles:

Het ging van "YAYY WE GAAN NAAR BALI!" naar "walking dead" in een tijdspan van 19 uur!!! Jawel 19 lange uren. Wie zich nog onze " bad luck" verhaal kan herinneren toen we naar Turkije gingen dit jaar, zal niet willen geloven dat het dit keer eigenlijk nog erger was. Als bad luck aan het begin van een reis betekent dat de vakantie verder epic wordt..dan hoop ik dat deze vakantie echt alles overtreft.

Het begon allemaal bij het inchecken. Volgens onze gegevens zouden we 30 uur van tevoren online kunnen inchecken. Dan kan je namelijk je stoel kiezen en maaltijd voorkeur..de hele mikmak. Aangezien Irshaad zo lang is en best wel wat beenruimte kan gebruiken wilden we hier natuurlijk gebruik van maken. Scheelt ook weer tijd op Schiphol. Helemaal excited voor de reis hebben we een herinnering in de agenda gezet wanneer we konden inchecken. Toen het dan eindelijk zo ver was en we de seconden aan het aftellen waren kregen we uiteindelijk de melding "inchecken niet meer mogelijk". Niet meer mogelijk? Het is letterlijk 30 uur van te voren. Misschien moeten we eventjes wachten...maar ook dat hielp niet. Ik contact opnemen met KLM. "Hey KLM! Netjes gewacht om online te mogen inchecken om vervolgens zonder reden niet meer kunnen inchecken. PLEH!". Kreeg als antwoord dat ze op onderzoek uit gingen om vervolgens te horen te krijgen dat het niet mogelijk was, omdat onze reis als groepsreis werd gezien (dat krijg je als je via een reisorganisatie boekt blijkbaar). No worries, we kunnen gewoon 3 uur van te voren inchecken op Schiphol en dan komt alles helemaal goed! Okay, prima. Het zij zo. Dan wachten we maar af tot we op Schiphol zijn.

Fastforward naar dag van vertrek. Wij komen netjes aan bij ouders thuis en vertrekken mooi op tijd richting Schiphol om vervolgens muur vast in de file te staan. Okay. Eerlijk. Het was file tijd, maar over de afgelopen weken was er nooit om 17.30u file en juist vandaag wel!!! De zenuwen begonnen toen best wel op te lopen. Zo een lange reis voor de boeg en dit is hoe het begint? Zucht.

Eenmaal aangekomen op Schiphol (gelukkig toch nog 3 uur van te voren) proberen we in te checken bij de incheckpaaltjes. Proberen inderdaad, want hier kregen we de melding "kan de boeking niet vinden in het systeem". NEE!!! Snel gevraagd wat nu..."u mag zich melden bij de balie, daar zullen ze u inchecken". Fine. Wij naar de balie..staat daar een rij...voor algemeen begrip niet echt een hele lange rij, maar gezien hoe lang het duurde voordat we aan de beurt waren....laat ik het zo zeggen. Als je om 18.00uur op het vliegveld aankomt en vervolgens bij de balie ziet dat je uiterlijk 2 uur voor vertrek (19.00u in ons geval) ingecheckt moet zijn en dan in een rij staat waarbij je pas om 18.45u aan de beurt bent. Dan ben je niet alleen zenuwachtig, maar ook not amused! Anyway, we waren allang blij dat we wel te vinden waren in het systeem en dat de reisorganisatie vaker problemen met inchecken opleverde (dus dat het niet aan ons lag en de hele reis niet doorging), dus we namen de boarding pass aan, namen snel afscheid en gingen nu echt op weg richting het vliegtuig.

Onze vlucht stond gepland om 20.50u te vertrekken. Dus om 20.10u zouden we aan boord moeten gaan. Wij zaten netjes te wachten bij de gate (zie foto 1) totdat er om 20.11u werd omgeroepen "Dames en heren, wij zullen zo snel mogelijk beginnen met boarden. Dit is nu nog niet mogelijk wegens het ontbreken van de cabin crew". Are you kidding me right now??? Maar ja wat kan je doen behalve wachten? Om 20.30u werd er opnieuw omgeroepen dat er nog steeds geen cabin crew aanwezig was, maar dat ze over 20 minuten zouden beginnen met boarden. 20 minuten? Dan is het 20.50u. Met andere woorden vlucht is dus vertraagd. Nog meer wachten.

Nu wordt het verhaal nog leuker, want terwijl we aan het wachten zijn kreeg ik ineens een slim idee om onze boarding pass goed te bestuderen. Nu we niet online konden inchecken en ook niet via de paaltjes, konden we ook niet zelf een stoel kiezen. Dus welke stoelen hadden we gekregen? Wat bleek nu. We hadden 2 compleet verschillende stoelen gekregen. Als in "hello from the other side" andere stoelen!!! Als het een vlucht van 2 uur was had ik het niet zo een ramp gevonden, maar ik ga niet 16 uur lang naast complete vreemden zitten terwijl Irshaad aan de andere uiteinde van de rij zit. Belachelijk! Ik heb het direct aangegeven bij de stewardessen (die hadden besloten om toch maar te komen opdagen) en kreeg toen te horen "ja maar jullie zitten wel in dezelfde rij toch". Eh ja? Maar elk aan een uiteinde van een rij! "dan moeten jullie even rondvragen of iemand wilt ruilen". Ook dat nog. Soort van gelukkig waren wij niet de enige met dit probleem. De hele groep van de reisorganisatie zat door elkaar en gelukkig was er een andere stewardess die wel begrip had dat je niet 16 uur lang zonder je reisgenootje wilt zitten. Dus na heel wat heen en weer geschuif en een uur later dan gepland vlogen we uiteindelijk richting Bali.

Ik dacht dat ik zoveel mogelijk zou kunnen slapen tijdens de vlucht. Nope. Not the case. Ik werd ontzettend verkouden en kon met geen mogelijkheid een stand vinden om ook maar een beetje normaal in te kunnen slapen. Ik heb denk ik 2 uurtjes echt kunnen slapen voordat alle lichten weer aangingen voor het ontbijt. Irshaad kon gelukkig wel wat meer uitrusten dan ik. Wel nodig, want op zijn minst één van ons moet de ander erdoor heen slepen.

Na 12 lange uren en ik denk 4 films verder kwamen we aan in tussenstop Singapore. Hier konden we even de benen strekken. Tegen deze tijd liepen we al een beetje als zombies met rode ogen rond (zie foto 2). Toen we moesten boarden was het weer een gedoe met de stoelen, maar aangezien de vlucht maar 2 uurtjes zou duren besloten we om er maar niet moeilijk over te doen. Vermoeidheid speelde hier ook een rol. En dat we moe waren bleek ook erg duidelijk uit het feit dat er tijdens het boarden opeens een steward rond liep met een laptop "is er iemand een laptop vergeten? Did someone lose their laptop". Vanuit het ene eind van het gangpad keek Irshaad mij aan terwijl ik met open mond naar de steward keek, want de laptop tas die hij omhoog hield leek verdacht veel op de mijne. Ik kijk Irshaad aan en hij vraagt waar mijn laptop is en ik vraag hem waar mijn laptop is..conclusie..we hadden de laptop bij de gate laten liggen. Wat een geluk dat de steward ernaar kwam vragen anders waren we er pas in Bali achter gekomen. Ik moet er niet aan denken... Maar goed er waren een aantal mensen die niet zo blij waren met de regeling van de stoelen dus er werd weer wat geschoven en Irshaad en ik konden toch weer naast elkaar zitten.

2 uur later kwamen we dan eindelijk aan in Bali!! Woohoo. Eerste wat je voelt is de drukkende vochtige warme lucht in je longen. Het was al donker dus verder kon je niet zoveel zien. Alles verliep soepeltjes totdat...ja totdat...we op onze koffers aan het wachten waren. Ik snap nog steeds niet hoe het mogelijk is om als 1 van de laatste mensen ingecheckt te zijn en vervolgens letterlijk als 1 van de laatste onze koffers te krijgen!!! We hebben bijna een uur gewacht. Het duurde zo lang dat we op een gegeven moment aan het twijfelen waren of we wel goed stonden. Tegen deze tijd lag ik een soort van dubbel gevouwen over de kar heen, omdat ik echt niet meer op mijn benen kon staan van de vermoeidheid. We kunnen nog van geluk spreken dat we daarna heel snel naar buiten konden gaan (waar inmiddels iedereen op ons stond te wachten). Toen we dan eindelijk in het busje zaten richting het hotel zou de reis eigenlijk maar een half uur duren. Maar toen zei Irshaad "ik zie steeds flitsen waar komt dat vandaan?" en voor we het wisten kwam de regen met bakken uit de lucht vallen. Daar kwamen de flitsen dus vandaan. Bliksem. Hierdoor duurde het allemaal nog wat langer onderweg..en de chauffeur reed ook nog eens het hotel voorbij...

Nou ik kan je zeggen..toen we na 19 lange uren dan EINDELIJK in onze hotel kamer aankwamen kon ik niet anders dan neerploffen op bed (foto 3).

Maar als je dan de volgende ochtend wakker wordt in het heerlijke warme weer en met dit uitzicht:

Dan was het alle ellende van de reis meer dan waard!

Greetings from beautiful Bali!

Tanisha & Irshaad