Ready for take off

Vol spanning zitten we te wachten om aan boord te gaan. Dit keer gaan we ver weg van Nederland.

Volg ons weer tijdens deze reis naar...

Bali!

Liefs ,

Tanisha & Irshaad

Geen stress op dag 6 - goodbye beautiful Alanya

Dag 6, onze laatste dag in het mooie Alanya. Wat hebben we weer genoten. Zo erg zelfs dat de vakantie te kort aanvoelt. Maar dat kan alleen betekenen dat het een goede reis is geweest en dat het voor herhaling vatbaar was.

We moesten vandaag voor 12.00u uitchecken, maar we worden pas om 20.00u opgehaald dus hebben we de kamer nog wat langer geboekt. Nu hoefden we pas 17.00u eruit. Nog een hele dag voor ons dus.

Nog een laatste keer door de winkelstraat wandelen en op ons gemak alles inpakken. Heel relaxed, geen stress. De ultieme manier om je vakantie af te sluiten. Geen haast, geen gedoe. Zelfs nog even tijd om tussendoor nog even uit te rusten.

En nu voor de laatste keer genieten van het lekkere eten en een wandelingetje maken op het strand voordat de bus ons weer meeneemt naar het vliegveld en de vakantie officieel voorbij is.

Het is al de hele dag bewolkt en heeft zelfs even geregend. Alanya huilt om ons vertrek en wij huilen een beetje mee. Het liefst gingen we nog niet weg, maar ons leven wacht op ons.

We hebben genoten! Wij hopen dat jullie ook een beetje hebben kunnen meegenieten. Bedankt voor het mee reizen en tot de volgende vakantie!!

Heel veel liefs,

Irshaad & Tanisha

Let's drive on day 5

Zucht. Het is al vrijdag. De tijd is voorbij gevlogen! ???? De een na laatste dag is aangebroken. Wat zouden we willen dat we weer bij maandag konden beginnen. Time flies when you're having fun!

Maar eerst moesten we vandaag nog beleven. Vandaag stond de gehuurde auto op het programma. De vorige keer dat we hier waren hadden we de mini jeep gehuurd waarmee Irshaad en ik op eigen safari door de bergen gingen. Bij de man van dinsdag (waar we ook de excursies hebben geboekt), Alex (nog zo een naam waarvan je denkt yeah right), hebben we dit keer een andere auto gehuurd. We vertelden hem dat de vorige jeep ons aan het eind van de avond in de steek had gelaten en hij gaf toe dat het hele oude auto's waren. Hij verzekerde ons ervan dat hij veel nieuwere en betere auto's had. Namelijk een Fiat Albea en een Renault Clio. Als ex-Renault eigenaars wisten wij hoe goed Renaults zijn. Dus niet helemaal gek dat Irshaad zijn voorkeur naar de Clio uitging. Alex probeerde ons nog te overtuigen "on friday I have a very nice Fiat". Irshaad keek mij aan en ik wist genoeg "he prefers the Clio". Alex begon te lachen, gaf mij een boks en zei "you are very good, you know him very wel! ". Haha, ja wat wil je na 10 jaar! Maar goed, hij ging even bellen naar "iemand" om een Clio voor ons te regelen. De persoon aan de andere kant van de lijn zij waarschijnlijk dat het goed was, want toen Alex had neergelegd zei hij dat hij ons de Clio voor vrijdag kon garanderen. Irshaad vroeg van welke bouwjaar de auto was. "2015/2016". Hij zou wel 48 auto's te huur hebben en allemaal nieuw. Nice! Even een formuliertje invullen. Alex moest schrijven dat we een "car" hadden gehuurd. Een Clio. Je ziet hem denken. Clio. Spreekt het uit. Eh K-e-lio. Schrijft op Cilio. Oh boy. Silence. I Cilio!

Nadat we bij Alex weggingen zei ik nog "ik geloof nooit dat die auto zo nieuw is", maar ja alles is beter dan de mini-jeep van de vorige keer???? we vroegen ons alleen wel af welke auto we dan precies zouden krijgen. Bij andere excursie bureaus zagen we plaatjes van auto's die wat ouder waren en ik zei nog "wedden dat we zoiets krijgen". Toch was elke dag even de "Cilio" een gesprekstopic. Nog tot 09.55u op vrijdag, 5min voordat we de auto zouden krijgen was het laatste wat we zeiden "ik wil nu toch wel weten wat die Cilio is!!" Het ergste zou zijn als we letterlijk een auto kregen die Cilio zou heten. Maar nee hoor. Het was nog erger.

We kregen de Fiat.

De man die de auto kwam brengen wist niks over een eventuele Clio, dus we moesten het maar doen met de Fiat. Op zich geen slechte auto. Het was veel beter dan de mini-jeep. Het moet dan maar. Papieren getekend en off we go.

We wisten eigenlijk niet zo goed waar we naar toe wilden gaan dus Irshaad heeft voor vertrek nog even opgezocht waar we een grote markt konden vinden. Helaas was de grote markt waar we vorige keer gingen dicht vandaag dus zouden we naar Gazipasa gaan, 60km verderop, waar een markt zou zijn. Of anders bij Mahmutlar, 12km verder. Helaas hadden we de info niet goed opgeschreven want eenmaal onderweg zagen we opeens "u rijdt mahmutlar uit". Oh. Nou dan maar doorrijden naar Gazipasa. 60 km later komen we daar aan, blijkt de markt alleen groente en fruit te hebben. Fail. Dus wij weer terug. Ziet Irshaad op zijn telefoon dat de markt van Mahmutlar op zaterdag is. Okay. En nu? Nou dan maar de bergen in. Vorige keer waren we op een mooie plek, laten we daar maar gaan.

Eindelijk weer in Alanya rijden we de bergen in..probleem was dat we niet meer zo goed wisten waar die plek was. Dus we zijn maar ergens gestopt. En wat denk je? Toen we het hadden opgegeven en terug naar de boulevard wilden om te eten, vonden wie die plek! Win!

Nadat we genoeg van het uitzicht hadden genoten zijn we op zoek gegaan naar eten (Maccie!!!!).

In Alanya is het vrijwel overal betaald parkeren. Voor €1/3 TL kan je een uur parkeren. Ook 2 uur voor 4.50TL. Het mooiste is dat je geen betaalautomaat hebt, maar een daadwerkelijk persoon die een betaald gebied onder zijn hoede neemt. Die geeft je een bonnetje met de tijd dat je bent aangekomen en als je terug bent betaal je die persoon het bedrag hoe lang je bent gebleven. Hoe handig is dat? Het word je zo makkelijk gemaakt en er is iemand die constant op je auto let. Wat wil je nog meer? Hetzelfde bij tanken. Je hoeft niet eens uit te stappen. Je geeft die persoon je sleutel, zegt hoeveel je in je tank wilt en hij tankt voor je. Daarna betaal je hem en krijg je je sleutel. Zo simpel en veilig! Wil je voorkomen dat mensen wegrijden zonder te betalen? Dit is hoe! En je creëert werk. Ideaal!

We gaan weer verder. Het is inmiddels 14.30u en de auto moet 19u terug. Op naar Side dan maar weer! Maar dit keer niet voor de ruïnes. Dat was eigenlijk de bedoeling, maar eenmaal daar zagen we winkeltjes en de boulevard dus hebben we daar onze slag weten te slaan. Om 18u gingen We weer terug en waren we mooi op tijd om de sleutels in te leveren.

Irshaad heeft misschien wel 400km met de Fiat gereden.Ja het vervelende is dat we nu nog steeds niet weten hoe de "Cilio" er precies uit zou zien, maar we zijn in ieder geval veilig en wel van A naar B gegaal zonder problemen. Dat is uiteindelijk het belangrijkste. Het was wederom een geslaagde dag! Nu op naar de laatste.

Love from Alanya!

Nog meer adrenaline plezier op dag 4

Rust vakantie? Ik dacht het even niet!

We hebben, zonder er van te voren over na te denken, een adrenaline gevulde vakantie dit keer. Deze vakantie was eigenlijk bedoeld om uit te rusten. Yeah, not so much. Maar we zijn hier anders actief en anders moe dan in Nederland. Ondanks alle activiteit en en het warme weer voelen we ons toch ontspannen en hebben we heel veel plezier. Dus ik denk mission accomplished toch?

Dag 4 was de volgende excursie aan de beurt. Wie ons de vorige keer heeft gevolgd, zal nog herinneren dat Irshaad dit de vorige keer ook al had gedaan, maar dat ik in de tussentijd naar de hammam was. Ik heb het over quad rijden. Of "quad safari" zoals ze het hier noemen.

We zaten net als gisteren weer netjes te wachten tot we om 09.00u opgehaald zouden worden. We wisten weer niet wie of hoe we opgehaald zouden worden, dus het was weer even een spannend. Om bijna 09.15u kwam er een terreinwagen door de bocht gescheurd en parkeerde voor het hotel. Er stapte een nors uitziende ronde (

) man uit. We keken elkaar aan, kwam hij voor ons? Hij mompelde een beetje nors "quad safari?' "ehm yes" en hij deed de achterkant van de wagen open waar nog 2 plekjes voor ons waren. Lekker krap. In de bak. Voorop zaten al 3 grote Duitse mannen, dus wij moesten het maar doen met de krappe stoeltjes in de bak. Ingestapt, wagen dicht en we vlogen weer door de straat. Het leek wel alsof hij vreselijke haast had. Links inhalen, rechts inhalen, voordringen bij het stoplicht, links voorsorteren en toch rechtdoor gaan als het licht op groen springt. Ik dacht dat ik na de jeep safari mijn angst voor smalle straatjes en keihard rijden wel had overwonnen, maar deze man wist mij zover te krijgen dat ik niet meer naar buiten durfde te kijken. We reden richting de bergen en toen we bijna bij onze bestemming aankwamen vloog hij nog eens een heuvel af om daarna keihard te remmen "we're here". Ik stond wel even te wankelen daarna ja.

Waar we tijdens de jeep safari een ADHD overdosis hadden gekregen, was de ronde dit keer nors en een tikje chagrijnig leek het wel (of dat is gewoon zijn normale pose..ik weet het niet). De 'tourguide' van de quads was daarentegen iets duidelijker van spraak en probeerde enigszins grapjes te maken, hetzij wel met behoorlijk minder enthousiasme dan die gasten van gisteren.

Toen iedereen aanwezig was kregen we uitleg over de quads en hoe de dag eruit zou zien en kregen we knie- en elleboogbeschermers. Daarna gingen we met zijn allen op pad. Een aantal dingen mochten we absoluut niet doen: inhalen, agressief rijden, zigzaggen etc. en we moesten een helm op, beschermers aan, handschoenen aan en een bandana tegen de stof. Als we ons hier niet aan hielden, werden we teruggestuurd. Dus iedereen volgt netjes de regels op, maar laten al deze regels nou precies door onze tourguide en zijn jonge maatjes overtreden worden. Soms zaten ze al bellend, staand, op 2 wielen etc te rijden...terwijl wij net als eendjes in de rij achter ze aan reden. Show offs.

De safari begon met een test om te kijken of iedereen het wel kon. Je mocht alleen of met 2 op een quad. Zie je mij al, klein ding, op zo een mega ding? Nee dus. Daarom zat ik als een plak todo achter Irshaad

. Op vele foto's die werden gemaakt kan je mij dus niet zien, omdat ik achter hem ben verdwenen.

Nadat we even op het oefenterrein waren we geweest reden we de bergen in. Weer gingen we berg op en berg af, maar wat was ik blij dat de quads niet al te hard gingen! Het was af en toe dood eng om stijl naar beneden te gaan, maar het uitzicht was prachtig. Ik heb genoten! Na een korte tussenstop bij de Dimcay rivier (net als gisteren, maar op een andere plek) reden we weer terug en lieten ze ons van nog steilere hellingen dalen. Het was maar goed dat ik niet mijn eigen quad had. Ik had het nooit gered. Maar zo achterop bij Irshaad, was net als old time op de scooter, maar dan door bergen

Rond 12.00u was de safari afgelopen en kregen we allemaal een 'rijbewijs'. Daarna werden we weer terug naar het hotel gebracht in de deadtrap auto. Wat ben ik blij dat ik nog een excursie heb overleefd!

De excursies en het benauwde weer hebben wel hun tol geëist. We waren bekaf toen we terug kwamen, maar dit weerrhield ons er niet van om in de middag nog even 4 km in de hitte naar het strand te lopen, omdat Irshaad heel graag wou gaan jetskiën. Ja, deze heb ik maar even uitgezeten. Het is één ding om achter op een quad te zitten, het is heeeeeeel wat anders om achter op een bijna vliegende jetski te zitten in de ijskoude oceaan. Dus dit mocht Irshaad zelf doen, terwijl ik op het strand toe keek en foto's ging maken. Het enige probleem was, dat hij zover moest gaan, dat ik hem net als een stipje over het water kon zien zoeven. Van links naar rechts. Zo leuk om te zien! Gelukkig stond er een man op een boot dichtbij Irshaad die echt actiefoto's heeft gemaakt. Het leek wel alsof hij zo uit een actie serie kwam! En die smile van hem dan? Hij heeft echt genoten!

Al met al was het een dag vol actie en avontuur en hebben wij beide dingen gedaan die we nog nooit eerder hebben gedaan. Bucketlist kan weer afgevinkt worden

Morgen gaan we zelf op pad en zaterdag is alweer de laatste dag. Wat gaat de tijd super snel! Waren we maar weer bij dag 1.

Groetjes uit fun filled Alanya!

Irri en Tani

Weeee jeep safari op dag 3!

Laten we het maar even gezegd hebben: WE LEVEN NOG!!!

Nu dat uit de weg is...hier het verhaal van hoe we ons leven op het spel hebben gezet

Zoals ik al zei hadden we excursies geboekt. Vandaag was de eerste excursie aan de beurt, namelijk de jeep safari. We zouden om 09.00u opgehaald worden bij het hotel. Door wie of hoe moesten we maar zien. Wij zaten na het ontbijt netjes te wachten tot er iemand kwam. 09.05u niemand. 09.10u niemand. Nu dachten we, als er om 09.15u nog niemand is dan gaan we bellen, want dan zijn we mooi opgelicht...maar 09.14u kwam er een blauwe jeep aangesjeesd "jeep safari?" "ehm yes?" en instappen maar! Er was nog precies plek voor 2, naast de 4 Litouwse mensen en 3 engelse dames. Open jeep. Wie nog onze kleine jeep van de vorige keer kan herinneren, dat was deze, maar dan groter. Nou, we gaan het beleven.

Het was nog vroeg, maar de chauffeur (die Irshaad blijkbaar nog heeft herkend van de vorige keer) had er al gelijk zin in. Met een rotgang vlogen we door de straat en ik wist niet goed waar en hoe ik mij moest vasthouden. We reden als eerst naar een tankstation om daar met andere jeeps te verzamelen. Eenmaal daar bleker er ongeveer 6-8 andere jeeps te zijn waarmee we de bergen in gingen.

Nou moet ik eerst iets uitleggen. Toen we de excursie boekten, was de persoon die dit organiseerde erg enthousiast. Hij vertelde naar welke plekken we allemaal zouden gaan om mooie foto's te maken, oude huisjes en een moskee bezoek. "It's really fun!". Wat meneer er niet bij had vermeld is in hoeverre je je leven op het spel zet als je in zo een jeep stapt.

We gingen dus de bergen in. Bij vertrek vanaf het tankstation sprong onze "paparazzi van de dag", meneer Alijandro, (yeah right) achterop de wagen terwijl de jeep met een rotgang de bergen in vloog. Alijandro riep nog "oh my God!" en al sjeesend richting de bergen wist hij zich langs de wagen te manouvreren en voor, op de plek waar eigenlijk een dak hoort te zijn, te gaan zitten. Ik zei nog tegen Irshaad "hij spoort niet helemaal". Onze ADHD paparrazi was echt niet helemaal goed zijn hoofd, maar onze chauffeur. Zucht. Onze chauffeur was nog 10x gekker!!!!

Ik weet niet hoe die man alles wat op zijn pad kwam wist te ontwijken, met de snelheid die wij gingen. En ik weet ook niet hoe wij in hemelsnaam wisten te blijven zitten, maar sjonge jonge wat ging hij hard de berg op! Op een gegeven moment riep Alijandro "stand up stand up". Ik dacht nog..echt niet..maar als dan iedereen gaat staan en je niet iemands achterwerk in je gezicht wilt hebben, ga je dat toch maar doen. Yeah, not so great. De reden om op te staan was namelijk om te kunnen zien (en VOELEN) hoe we vrij letterlijk de dalen in doken. Ja. Dat was dus het moment dat ik begon te vrezen voor mijn leven. Hoe meneer paparazzi op de auto bleef zitten, vooraan....ik weet het niet hoor.

Als je van adrenaline, en vooral achtbanen houdt...dan moet je dit eens meemaken. Omhoog (1 km hoogte) en omlaag met een snelheid dat je dat eigenlijk niet zou moeten doen...gekkenwerk. Tussendoor nog af en toe off road. Vooruit en achteruit heuvels op en af. Je moet wel een sterke maag hebben!

Maar goed, we kwamen uiteindelijk op onze eerste foto stop, waar het uitzicht prachtig was en we hele mooie foto's hebben kunnen maken. Daarna reden we weer als gekken door naar de volgende stop, de moskee. We reden dan misschien als gekken, maar het uitzicht was adembenemend mooi. Bij de moskee mochten we nog even naar binnen. Alle vrouwen die mee waren hadden wel piercings of tatoeages en korte broeken aan. Dus ze kregen allemaal een lange rok en een hoofddoek. Ik met mijn lange broek en sjaal was al helemaal voorbereid, tot groot genoegen van onze gekke chauffeur. Nadat alle vrouwen waren omgedoopt tot Ayesha, konden we de moskee van binnen bewonderen. Prachtig hoe het eruit ziet.

Daarna gingen we door en hadden we nog een fotostop onderweg naar een huisje van 120 jaar oud. Elke fotostop die we hadden werd steeds mooier en mooier. Tegen deze tijd was het duidelijk dat onze chauffeur tevens onze reisleider was. Wij waren dus de leading en paparazzi auto. Het huisje van 120 jaar oud was op zich mooi om te zien, maar het was meer bedoeld als tussenstop om Turkse pannekoeken te eten, thee te drinken en een beetje entertainment mee te krijgen. En my oh my, wat een entertainment. Onze chauffer/reisleider werd dus ook nog entertainer. We lagen in een deuk om de spelletjes die hij deed. Uitleggen is lastig, ik zal proberen filmpjes te uploaden.

Nadat we hadden gegeten en gelachen gingen we weer door naar onze laatste stop. Maar dit ging gepaard met een heus watergevecht! We mochten flessen met water vullen en al rijdend naar de volgende fotostop hebben we met alle wagens een watergevecht gehouden die zo epic (en koud!) was! Onze chauffeur besloot onderweg ook dat het een goed idee was om niet achter het stuur te blijven zitten, maar naast de jeep te gaan rennen....ik heb er geen woorden voor, haha.

De laatste stop was bij de Dimcay rivier. Hier was een kleine waterval en natuurlijke zwembad. Hier kregen we ook lunch en was er mogelijkheid om te zwemmen. Het eten was ontzettend lekker (vis!) en het water was erg verkoelend. Wij hebben niet gezwommen, maar even met de voeten in het water was al voldoende om helemaal af te koelen. Het water was koud!!!!!

Hiermee kwam onze jeep safari rond 15.00u tot een eind. De enthousiasme van de man van het excursie bureau was niet zomaar. We wisten niet wat we moesten verwachten, maar dit hadden we niet verwacht. Het was doodeng, maar wel ontzettend leuk! Zeker een aanrader

En als je dit wilt doen, maar niet zo extreem...er was ook een auto bij die lekker rustig achter ons aan reed

Belangrijkste is, we leven nog! En we hebben het echt leuk gehad.

Op naar morgen voor de volgende excursie!

Irshaad en Tanisha

Explorationday op dag 2

Nadat we letterlijk knock out waren na de lange reis, waren we al vroeg weer op en op pad. We zitten dit keer op een andere locatie dan de vorige keer. Toen zaten we aan de kant van de berg met het kiezelstrandje en dit keer zitten we aan de kant van het Kleopatra strand (of zoals Irshaad het noemt: white beach). Dat is weer aan de andere kant van de berg. Het hotel waar we dit keer in zitten is klein en afgelegen, maar we zitten wel heel centraal. Het strand is aan de ene kant op 3min loopafstand en aan de ander kant loop je direct de winkelstraat op. 15min verderop heb je de boulevard met piratenschepen zoals je ze nog nooit hebt gezien. De een nog geweldiger dan de andere. Dus al met al zitten we hier goed.

We hebben dit keer geen geweldig uitzicht op de bergen en het strand zoals de vorige keer, maar als je op het dakterras bent, maakt dat alles weer goed. Wat een prachtig panorama uitzicht over de stad! De kamer is erg klein, maar aangezien we toch meer buiten zijn, hebben we in ieder geval de basisdingen tot onze beschikking. Alles is goed schoon en het personeel is erg vriendelijk. Dus we hebben niks te klagen.

Vandaag stond in het teken van verkenning. De buurt verkennen en plannen wat we de komende dagen gaan doen. Daar was niet veel tijd voor nodig aangezien we al heel snel door een verkoper werden gestrikt om "informatie" te krijgen over excursies. 5 min zou het duren. 3 kwartier later gingen we weg met 2 excursies op woensdag en donderdag en een auto voor vrijdag. En natuurlijk omdat we weer een "friend" hebben gemaakt en zo leuk en jong zijn, kregen we een goeie deal. Or so he says...Nee hoor de truuk hier is dat je moet doen alsof je het niet wilt..dan zakken ze met hun prijs totdat je ja zegt! We kijken in ieder geval uit naar de komende dagen!

De rest van de dag hebben we eigenlijk besteed aan wandelen door de straten, lekker eten en in de avond in een restaurantje naar het songfestival kijken (yay Douwe! :D). Hoogtepunt was wel toen we langs een restaurantje liepen waar een country zanger live aan het optreden was en we de dansvloer vol zagen met.......hele schattige oudere echtparen! Geweldig!!!

Lekker rustig aan vandaag, want vanaf nu is het elke dag vroeg op. We gaan het weer beleven.

Irri en Tani

Happy birthday to me!

The best way to celebrate your birthday is to go on vacation!

En dat is precies wat we hebben gedaan. Happy birthday to me! 9 mei 2016 ben ik 27 geworden en zijn we (wederom) op reis naar Alanya gegaan. Het is inmiddels 6 jaar geleden dat we hier voor het laatst waren. Alhoewel we van plan waren om eerst andere landen te bezoeken voordat we hier terug kwamen, heeft de vermoeidheid van alle dag (en de goedkope vakantieprijs

) het gewonnen van ons voornemen. Maar na zo een goede ervaring de vorige keer is dit natuurlijk absoluut geen straf!

De spanning van het "op vakantie gaan" zat er zo goed in dat ik nauwelijks het gevoel had dat het ook mijn verjaardag was, maar alle felicitaties die ik van jullie heb mogen ontvangen hebben dat helemaal goed gemaakt! Heel erg bedankt voor alle lieve wensen

We hadden een middag vlucht dus we wisten van te voren al dat we vrij laat in Alanya aan zouden komen. Wat we niet hadden voorzien was de rode draad van "we zijn er bijna maar nog niet helemaal" zich over de dag zou verspreiden.

Het begon allemaal toen we naar Schiphol vertrokken om 12.30u. Normaal gesproken zouden we daar vanuit ons vertrekpunt binnen 15 min. zijn. Irshaad besloot om dit keer een andere weg te nemen die "sneller" zou zijn, waardoor we er uiteindelijk bijna 3 kwartier over hebben gedaan. Vraag niet hoe, maar het was niet erg, we waren immers ruim op tijd. We zouden pas om 16.00u vliegen. Vervolgens komen we op Schiphol aan en hoewel we daar elke dag komen (voor werk) lukt het ons op een of ander manier om bijna 3 rondjes te rijden voordat we eindelijk bij een parkeergarage aankomen. Zucht. Nog steeds geen man over boord, genoeg tijd over. Eenmaal ingecheckt, koffer ingeleverd en door de scan, moeten we nog langs de douane. Zie voor je 2 rijen. Één voor alleen EU paspoorten en één voor alle paspoorten. De rij voor de EU paspoorten was aanzienlijk korter dan de andere rij, maar de beveiliger besloot dat iedereen maar in de lange rij moest gaan staan. Prima. Zo gezegd zo gedaan. Het was inmiddels 13.45u en we moesten pas om 15.00u boarden. Na bijna een kwartier in de rij te hebben gestaan opent zich uiteindelijk een tweede balie, waar de helft van de rij natuurlijk gelijk naar toe rent, maar wij besluiten gewoon te blijven staan, omdat we toch al bijna aan de beurt waren. Nog maar 2 wachtende voor ons. En ja hoor. Dan komt er één bij de doane die uitgebreid ondervraagt wordt en waar 'versterking' voor wordt geroepen, terwijl de rij naast ons heel vlot doorloopt. Sta je daar te wachten. So close yet so far....nou na weer bijna 3 kwartier in de rij gestaan te hebben waren we eindelijk door de douane, yay we gaan nu echt weg!

Of dat dachten we. We zitten rond 15.00u eindelijk te wachten om aan boord te gaan. Klein vliegtuig, zo gebeurd toch. Not. Van alle stoelnummers die je maar kan hebben, zaten wij letterlijk precies in het midden van het vliegtuig en dat betekende blijkbaar dat wij als laatste aan boord mochten. Nu keken we elkaar aan en schoten in de lach...hoe krijgen we het voor elkaar om overal steeds maar te moeten wachten? Eindelijk in het vliegtuig, gordels om, klaar voor vertrek, zien we nog wat mensen heen en weer lopen en klagen dat ze op een veilige plek willen zitten. Veilige plek? Goedemiddag mensen, this is your captain speaking. We gaan zo vertrekken, maar er zit nog wat plastic los bij een raam, dus dat moet even verholpen worden. WAT?!?!?!?!

Iedereen kijkt die kant op en denkt, misschien had je dat beter niet kunnen zeggen meneer de piloot. Tijdens de veiligheidsinstructies zien we nog snel wat mensen een schietgebedje doen, want waar zijn we nou helemaal mee bezig. Maar goed, alles opgelost en binnen no time zaten we in de lucht en voor we het wisten waren we al in Duitsland. De vlucht liep erg voorspoedig en we waren 3 kwartier voor verwachte aankomst geland (3 kwartier is echt een terugkerend iets merk ik nu). Maar dan ben je vroeg geland, mag je nog lekker lang op je koffers wachten. 20.15u geland, uiteindelijk zaten we pas om 21.30u in de bus. En dan komt de reisleider je nog eens vriendelijk vertellen dat het een kleine 2 uur duurt voordat we in Alanya aankomen. We hoorden onze mede bus reizigers al klagen (alsof ze dit nog nooit hadden meegemaakt) over letterlijk alles. Van hoe langzaam de bus reed tot waarom we een tussenstop moesten maken. Maar inderdaad, na ongeveer 1,5u kwamen we bij het eerste hotel aan waar een deel van de reizigers de bus verliet. Niet wij. Oh nee. Wij waren natuurlijk weer, je raad het al, als laatst. Of een na laatst dan. 23.45u (Turkse tijd) komen we EINDELIJK aan in het hotel. Uitgeput van de reis natuurlijk.

En dat is dus hoe we mijn verjaardag hebben doorgebracht. Het mocht niet zo zijn dat alles soepel verliep, maar belangrijkste is dat we veilig en wel zijn aangekomen en ons verheugen op de rest van de week!

Tot het volgende verhaal!

Mo en Tani

Laatste bericht

Lieve mensen,

Dit zal voorlopig mijn laatste bericht zijn. De volgende is pas als we weer op vakantie gaan.

Zoals gezegd heb ik de laatste foto's geplaatst en de filmpjes geupload. Het heeft even geduurd, maar nu staan ze er toch.

We hopen dat jullie een leuke en mooie impressie van onze (eerste!) vakantie hebben kunnen krijgen en dat jullie een beetje hebben kunnen meegenieten met ons.

Voor nu, bedankt voor jullie tijd en tot de volgende keer!!!!!

Veel liefs,

Irshaad & Tanisha